Για πολλούς αιώνες, η θηλυκή πλευρά της Θεότητας έχει σκόπιμα παραμεληθεί και καταπιεστεί. Αυτή η καταπίεση έχει όχι μόνο ληστέψει και λεηλατήσει την αληθινή δύναμη της γυναίκας, αλλά έχει συγχρόνως αλυσσοδέσει και παρεκκλίνει τον άνδρα μέσα σε ένα κύκλο φόβων και αυτοκαταστροφής.
Για ολόκληρες εποχές, η αρσενική και πατριαρχική μορφή μιας τεχνοκρατικής ορθολογιστικής κοινωνίας έχει καταπιέσει τον μυστικισμό και την μαγεία της Μητέρας Φύσης, της θηλυκής αντίληψης της ζωής.
Στην Αρχαία Ελλάδα, η Δήμητρα ήταν η Θεά της Μητέρας Γης, ισοδύναμη και μερικές φορές ακόμη και μεγαλύτερης εκτίμησης από τον Θεό Απόλλωνα. Στην Χρυσή εκείνη Εποχή οι γυναίκες, μοιράζονταν ίση δύναμη και δικαιώματα με τους άνδρες, και ακόμη περισσότερο εθεωρούνταν εκείνες που κρατούσαν στα χέρια τους τα κλειδιά της αιώνιας ζωής.
Η Δήμητρα ήταν η Θεά της Φύσης, της γεωργίας, της γονιμότητας και της κυκλικής αναγέννησης, γιατί αυτή ενσωμάτωνε τα μυστήρια του θανάτου και της αναγέννησης. Η Δήμητρα λατρευόταν από τα πανάρχαια χρόνια σαν η “Μεγάλη Θεά Μητέρα”, γιατί απ'αυτήν και την χαρακτηριστική ζ ω ο γ ό ν ο ιδιότητά της προερχόταν η ζωή στους κόσμους. Η Δήμητρα ήταν ο Νόμος της ζωογόνου ιδιότητας της ύλης της Γης.
Ετσι, η Θεά Δήμητρα, με την αναπαραγωγική γέννηση, δώριζε στα όντα της Γης, την κληρονομική διαιώνιση του είδους τους. Στο όνομά της ιδρύονταν κοινωνίες γυναικών και οι πνευματικές ενέργειες αυτών των κοινωνιών αποτελούσαν πηγές αιώνιας ζωής. Η μ η τ ρ ό τ η τ α στη Γη και γενικά στη φύση, είναι η μεγαλύτερη δωρεά στα όντα της. Είναι η ίδια η αιώνια ζωή. Ένα ανεκτίμητο χάρισμα, που όλα τα όντα το χρωστούμε στην Μεγάλη Μητέρα, την Θεά Δήμητρα.
Οι ιερές τελετές των γυναικείων αυτών κοινωνιών, ισορροπούσαν τις ισχυρές ορθολογιστικές αρσενικές ενέργειες του πλανήτη και τους προμήθευαν έναν άμεσο σύνδεσμο με τις μαγικές δυνάμεις της Μητέρας Φύσης. Κανένας αρχαίος Ελληνας, ανεξάρτητα από το φύλο του ή την μυητική του πορεία, δεν μπορούσε να βρει ευτυχία και αιωνιότητα χωρις να μυηθεί στα τελετουργικά της Θεάς Δήμητρας. Ο κόσμος της Δήμητρας ήταν ένας κόσμος εσωτερικής γνώσης και διαισθητικής αντίληψης. Ηταν ένας κόσμος φυσικής ομορφιάς, αρμονίας και σεξουαλικής κοσμικής ένωσης. Ηταν ένας κόσμος όπου η ατομική διαχωριστικότητα δεν είχε ύπαρξη. Όλα ήταν ένα και καθένας μοιραζόταν την αφθονία της Μητέρας Γης σε ίσες δόσεις.
Η Δήμητρα σύμφωνα με την μυθολογία είχε μια παρθένα κόρη την Περσεφόνη η οποία είχε την τάση να παραμείνει παρθένα, σαν η έσχατη έκφραση θηλυκής εξουσιοδότησης και δύναμης. Αλλά την απήγαγαν παρά την θέλησή της οι αρσενικοί θεοί και την φυγάδεψαν στον Κάτω Κόσμο για να γίνει γυναίκα του Αδη.
Ο Κάτω Κόσμος, στην αρχαία Ελλάδα, συμβόλιζε μια υπόγεια σχεδόν ασυνείδητη τοποθεσία όπου η ανθρωπότητα είχε παγιδευτεί για ολόκληρες εποχές, μια τοποθεσία στην οποία οι πρωτόγονες φυσικές και συγκινησιακές όψεις της υλιστικής έκφρασης (άγρια πάθη, λαγνεία, απληστία, ζήλεια και φθόνος) ήσαν ανεξέλεγκτες, μια τοποθεσία όπου οι ενέργειες της Πλουτώνιας φύσης ήταν εξωθημένες στα άκρα εκτός ισορροπίας με τις θηλυκές ενέργειες. Δεν υπήρχε εμπειρία δεκτικότητας και αγάπης σ'αυτόν τον κόσμο ενώ το ένστικτο είχε κατασπαράξει κάθε ανθρώπινη ευαισθησία. Αυτός ήταν ο κόσμος στον οποίο είχε καταδικαστεί η Περσεφόνη.
Μετά την απαγωγή της κόρης της, η Δήμητρα έπεσε σε μια βαθειά περίοδο θλίψης και αναχαίτισης της αγάπης και της ευλογίας της πάνω στη Γη. Το αποτέλεσμα ήταν ένας μεγάλος λιμός που διήρκεσε πολλά χρόνια, φέρνοντας την ανθρωπότητα στο χείλος μιας ολικής καταστροφής. Τελικά οι αρσενικοί Θεοί επανέφεραν την Περσεφόνη στη Δήμητρα και τα λιβάδια και οι αγροί άρχισαν πάλι να καρποφορούν καθώς μια μεγάλη εποχή αναγέννησης εξαπλώθηκε πάνω στη Γη.
Από αυτό το δράμα και τον αγώνα μεταξύ των αρσενικών και των θηλυκών όψεων της θεότητας προήλθαν τα Ελευσίνια Μυστήρια, στα οποία εκτελούνταν ιερά τελετουργικά γονιμότητας και εορτασμοί για την κυκλική αναγέννηση της Φύσης μέσα από τα βάθη του θανάτου και του σκότους. Από τότε είχαν δώσει στην Δήμητρα και στην κόρη της το επίθετο της Ελευσίνιας, γιατί αυτό προέρχεται από την λέξη “Ελευση” που πρέπει να συμβόλιζε το φυσιολογικό γεγονός του ερχομού του καρπού της ζωής. Ο καρπός αυτός, η κόρη Περσεφόνη, γινόταν φυσικά ο φορέας πνευματικής αγνότητας ή πνευματικής ζωής στις γυναίκες των Μυστηρίων, που εκτός από την ψυχική τους αγνότητα, ήσαν υποχρεωμένες για να την διατηρούν, να μην έρχονται σε επαφή με άνδρες για ορισμένο χρονικό διάστημα.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια εθεωρούντο από τους αρχαίους ιερότατα και περισσότερο σεβαστά απ'όλα τα Μυστήρια της Ελλάδας. Εγίνοντο προς τιμή της Δήμητρας, της Περσεφόνης και του Διονύσου και διακρίνονταν στα μικρά και στα μεγάλα Ελευσίνια.
Είναι αλήθεια ότι οι αρχαίοι πίστευαν ότι οι άνδρες και οι γυναίκες ήσαν διαφορετικά όντα και ότι οι γυναίκες συνδέονταν με τη φύση και την αιώνια ζωή λόγω της ικανότητάς τους να γεννούν και να αναγεννούν συνεχώς τα σώματά τους σε κάθε σεληνιακό κύκλο. Οι αρχαίοι Ελληνες λάτρευαν την Δήμητρα και την Περσεφόνη με πάθος γιατί πίστευαν ότι δεν θα μπορούσαν να βρουν γαλήνη στην μετέπειτα ζωή αν δεν είχαν εμπειρία του κόσμου της. Η Ελευσίνα της αρχαίας Ελλάδας ήταν μια πόλη στην οποία εκατοντάδες χιλιάδων άνθρωποι από όλο τον κόσμο ταξίδευαν για να αναζητήσουν τις δύο θεές. Οι θεές αυτές ήταν τα θεμέλια της όλης πίστης τους και η ιδέα του θανάτου γινόταν κατανοητή σαν μια θηλυκή διαδικασία μετάβασης και αναγέννησης.
Ο μύθος της Δήμητρας χρησιμεύει σαν παράδειγμα που εξηγεί το πως η δύναμη και η ιερότητα των γυναικών διαμέσου των εποχών έχει ληστευθεί, έχει καταπιεστεί και ελεγχθεί προκαλώντας μεγάλο κακό και καρμικές επιπτώσεις σε όλη την ανθρωπότητα και τον φυσικό κόσμο. Το κεντρικό θέμα αυτού του μύθου είναι πολύ αποκαλυπτικό για την παρούσα Τελική Κρίση. Αντιμέτωποι με μεγάλες περιβαλλοντολογικές καταστροφές, με αρσενικές πατριαρχικές δυνάμεις απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας, οι οποίες είναι προσκολλημένες σε θεωρίες ανωτερότητας απέναντι στη φύση και στο ζωικό βασίλειο, οι άνθρωποι πασχίζουν να επιβιώσουν σαν άνθρωποι.
Η θηλυκή όψη της Θεότητας ήταν αρκετά ενεργή πάνω σ'αυτόν τον πλανήτη σε παλαιότερους καιρούς, μέχρι την αυγή του “πολιτικού Χριστιανισμού” που επέφερε μια ριζική αλλαγή στην ανθρώπινη συνείδηση καταπιέζοντας την θηλυκή έκφραση, μια αλλαγή που μπορεί να ανιχνευθεί σε πολλές κοινωνίες των προηγούμενων αιώνων.
Η καταπίεση της θηλυκής πλευράς έλαβε τρομερές διαστάσεις στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Εκτιμάται ότι περίπου 9-12 εκατομμύρια γυναικών, που εκτελούσαν μυστικές τελετουργίες με τη φύση, βασανίστηκαν και καταδικάστηκαν στην πυρά κατηγορούμενες για μαγεία. Ακόμη και σήμερα οι γυναίκες του κόσμου βρίσκονται σε μια κατάσταση παρακμής, καταπίεσης και έλλειψης εκτίμησης, καθώς η θηλυκή όψη της θεότητας ακόμη θεωρείται ένα “κακό” πράγμα από την κυρίαρχη, ορθολογιστική και διανοητική σκέψη.
Ο Χριστιανικός “μύθος” της Εύας, στην ιστορία της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης, είναι ένα τέλειο παράδειγμα στο πως η πολιτική και η κοινωνική δύναμη μπορεί να δοθεί στο ένα φύλο εναντίον του άλλου, μέσα από έναν και μόνο μύθο. Οι αρχαίοι Εβραίοι και αργότερα οι Ρωμαιο-Χριστιανικοί θεολόγοι ήταν πολύ έξυπνοι και επιδέξιοι με τη γλώσσα και τα σύμβολα. Το σύμβολο του Φιδιού, το οποίο στις αρχαίες κοινωνίες αναπαριστούσε μια πολύ Ιερή, θηλυκή Δύναμη του θανάτου και της αναγέννησης (Κουνταλίνι), φαίνεται να συμβολίζει εδώ το κακό και την αδυναμία του ανθρώπου. Το σύμβολο του Φιδιού ήταν πάντοτε συνδεδεμένο με την θεραπευτική δύναμη και την θηλυκή ενέργεια, πριν από τον Χριστιανισμό.
Διδαχτήκαμε να φοβόμαστε τα πράγματα που αναπαριστούν θηλυκά σύμβολα. Διδαχτήκαμε να φοβόμαστε τα μυστήρια της ζωής, τα φρούτα από το δέντρο της θηλυκής γνώσης! Τόσο πολύ χρόνο και κόπο έχει σπαταλήσει η ανθρωπότητα προσπαθώντας να καταπιέσει τις θηλυκές ενέργειες. Προερχόμαστε από την θηλυκή φύση και υπάρχουμε μόνο μέσα από το σώμα της, είτε αυτή είναι η βιολογική μας μητέρα, η Μητέρα Θεά ή η Μητέρα Γη.
Μια από τις πιο αποτελεσματικές μορφές καταπίεσης των γυναικών γίνεται με τον έλεγχο που ασκείται από τις σύγχρονες κοινωνίες, πάνω στην σεξουαλικότητά τους. Αυτό δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο μολυσμένης σεξουαλικής έκφρασης, μεταξύ αντρών και γυναικών, σε σχέση με την αγνή, ιερή και φυσική επαφή τους που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στους αρχαίους πολιτισμούς.
Οι γυναίκες είναι συνδεδεμένες σε μεγάλο βαθμό με τη φύση και με τις κοσμικές αναγεννητικές δυνάμεις, μέσα από τη σεξουαλικότητά τους. Κανένα ανθρώπινο ον δεν μπορεί να εκδηλωθεί μέσα στον υλικό κόσμο παρά μόνο μέσα από την δύναμη των γυναικών. Στους αρχαίους πολιτισμούς, αυτή η δύναμη εθεωρείτο η πιο ιερή μαγεία της ύπαρξης. Όμως, πολλοί από τους άνδρες ανάπτυξαν μνησικακία και ζήλεια γι'αυτή τη δύναμη και έτσι προσπάθησαν να την κάνουν δική τους ελέγχοντας και κυριαρχώντας τις γυναίκες. Ακραία παραδείγματα αυτής της αρνητικής συμπεριφοράς υπάρχουν παντού, από τα εκατομμύρια των περιπτώσεων θηλυκών “ευνουχισμών” στην Αφρική, μέχρι την σχεδόν πλήρη εξαφάνιση της παραδοσιακής “μαμής” στον σύγχρονο κόσμο. Οι γεννήσεις των παιδιών στις “πολιτισμένες” κοινωνίες έχουν απογυμνωθεί από την ιερότητά τους και έχουν μπει κάτω από το κρύο χειρουργικό νυστέρι της επιστημονικής παρατήρησης και ελέγχου, φθάνοντας σε τέτοιο σημείο που να δημιουργούνται μύθοι ότι το γάλα της μητέρας είναι επιβλαβές για το παιδί της! Τέτοιες δηλώσεις δημιουργούνται από την περαιτέρω προσπάθεια ελέγχου της Μητέρας Θεάς, όπως πολλοί άνθρωποι έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες.
Ο καλύτερος τρόπος ελέγχου των γυναικών είναι η απόσπασή τους από την βιολογική τους σύνδεση και δύναμη που είναι το επίκεντρο της φυσικής ύπαρξης του κόσμου. Ετσι δημιουργείται καλύτερα η τρομερή πνευματική και υλική τους εξάρτηση, με αποτέλεσμα ολόκληρη η κοινωνία και ο ίδιος ο άνδρικός πληθυσμός της να υποπίπτει συνεχώς σε μια αντίστοιχη παρακμή.
Όπως είπαμε και πριν, η αναπαραγωγική δύναμη της γυναίκας θεωρείται ιερή και μαγική. Οι γυναίκες διατηρούσαν κοινωνικές θέσεις μεγάλου σεβασμού και υπόληψης σε όλες σχεδόν τις αρχαίες κοινωνίες. Πρόσφατα οι γυναίκες έκαναν κάποιες κινήσεις για να κερδίσουν θέσεις εξουσίας στον σύγχρονο ανδροκυριαρχούμενο κόσμο, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις αυτές οι θέσεις καθορίστηκαν από τους κανόνες του ορθολογιστικού αρσενικού ελέγχου. Πολλά λάθη έγιναν επίσης εκ μέρους των γυναικών που προσπάθησαν να μιμηθούν και όχι να συμπληρώσουν και να εξελίξουν τα αρσενικά πρότυπα. Η αγάπη, η αρμονία, η υλική ισοτιμία, η ειρήνη, ο περιβαλλοντολογικός σεβασμός, η εμπιστοσύνη και η συγχώρεση δεν είχαν ακόμη την ευκαιρία να εκδηλωθούν σε μεγάλη έκταση παντού στον πλανήτη. Υπάρχουν βέβαια αλλαγές που είναι ήδη ορατές, καθώς η Θεά ανασταίνεται από τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής…
Ναι, η Θεά επιστρέφει και η ερώτηση που έρχεται αυθόρμητα είναι η εξής: “Θα αγκαλιάσουν οι άνδρες, που βρίσκονται σε θέσεις δύναμης σ'αυτό τον κόσμο, την επιστροφή της, ή θα προσπαθήσουν να την ποδοπατήσουν πάλι μέσα στις σκιές του κάτω κόσμου και στα άγνωστα μυστικά της βασίλεια;“
  Κυκλικά αναχώματα σε αγρούς του Ουίλτσιρ της Αγγλίας. Βρίσκονται κατά μήκος μιας γραμμής που οδηγεί σ'ένα άνοιγμα ανάμεσα στα δέντρα, στο βάθος. Κάποιοι από τους μελετητές των γεωδυναμικών γραμμών ενέργειας (Λέϊ) πιστεύουν ότι τέτοια σχήματα δημιουργούνται πάνω από κανάλια δύναμης τα οποία εκπέμπει μια μυστηριώδη γεωφυσική ενέργεια. |
Αυτό θα φανεί στην πράξη και πολύ σύντομα. Η Θεά Δήμητρα, δεν είναι καθόλου ευτυχισμένη για την παρούσα κατάσταση που επικρατεί στη Γη. Πιστεύω ότι μας προειδοποιεί μέσα από μυστηριώδη κυκλικά σχήματα που εμφανίζονται ξαφνικά σε πολλούς αγρούς σε όλο τον κόσμο. Η Δήμητρα σαν Θεά των αγρών και της γεωργίας με κάποιο μυστηριώδη τρόπο φαίνεται να μας προειδοποιεί ότι ετοιμάζει τα ερχόμενα χρόνια λιμούς και θανάσιμες καταστροφές. Οι θηλυκές δημιουργικές δυνάμεις του σύμπαντος προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή της ανθρωπότητας αφήνοντας σημάδια πάνω στην πρωταρχική διατροφική πηγή μας!
Ας δουλέψουμε μαζί για να προετοιμάσουμε μια θέση μέσα στην καρδιά μας για την επιστροφή της Θεάς. Η ανθρωπότητα μόλις εισέρχεται σε μια Νέα Εποχή. Οι μελλοντικοί μας ηγέτες, οι προφήτες, οι δάσκαλοι και οι θεραπευτές, θα είναι εκείνοι που θα έχουν βρει και θα έχουν ενώσει τις θηλυκές και τις αρσενικές αρετές μέσα τους. Μέχρι να πραγματοποιηθεί αυτό, τα ανθρώπινα όντα έχουν να μάθουν πολλά ακόμη μαθήματα στη Γη και δεν θα εξελιχθούν πέρα από την παρούσα κατάσταση αυτο-καταστροφής, άσχετα με το πόση τεχνολογία διαθέτουν, αν δεν βρεθεί ισορροπία μεταξύ των δύο αντίθετων δυνάμεων.
Σε όλα τα ανθρώπινα όντα, στις γυναίκες ιδιαίτερα, πρέπει να δοθεί η ελευθερία να δημιουργήσουν νέες αντιλήψεις, κανόνες και κοινωνικά πρότυπα που να εκφράσουν τα αυθεντικά ιδανικά της Μητέρας Θεάς. Είναι μια απόλυτα ηθική υπευθυνότητα των ανδρών να δώσουν στις γυναίκες την ευκαιρία να ξανασυνδεθούν με τα μυστικά και διαισθητικά βασίλεια της δημιουργίας. Οι άνδρες θα πρέπει να αρχίσουν και αυτοί να συνδέονται με αυτά τα βασίλεια. Πρέπει να ξαναζωντανέψουμε τους μύθους της Θεάς Μητέρας. Οι μύθοι είναι παντοδύναμοι χρησμοί της κοινωνίας και αποκαλύπτουν την κατάσταση των ανθρώπων σε αυτή τη διάσταση. Οι γυναίκες πρέπει να διεκδικήσουν να πάρουν πίσω την δύναμη του μύθου μόνες τους.
Μ. Ροδόπουλος
«2012… Η ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΘΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ»
Μέχρι σήμερα πολλές φορές μιλήσαμε για την επάνοδο των θηκυκών ενεργειών στην εποχή μας. Πολλές φορές αναφερθήκαμε στο γεγονός πως βρισκόμαστε σε μια εποχή που οι ενέργειες που έρχονται στη γη μας τονόνουν τα θηλυκά χαρακτηριστικά και απαιτούν και πάλι την ισχυροποίηση τόσο της γυναίκας ως φύλο, όσο και της θηκυκής πλευράς του κάθε άντρα. Η καθαρά “πατριαρχική” δομή του συστήματος που κυβερνά εδώ και αιώνες τον πλανήτη μας, καταδυναστεύοντας τη φύση και υπονομέυοντας τη διατήρηση της ίδιας της Ζωής, έχει χρεοκοπήσει. Η γυναίκα και οι θυληκές ποιότητες καλούντε να αναλάβουν το ρόλο της σωτηρίας της ανθρωπότητας και τουπλανήτη ολόκληρου…
Δεν είναι η πρώτη φορά που η γυναίκα αναλαμβάνει τούτο το ρόλο… Η γυναίκα γνωρίζει να παλεύει, να αγωνίζεται και να θυσιάζεται από την ίδια της τη φύση, από ένστικτο. Οι γυναίκες ήταν αυτές που ξαναέστησαν τη Γερμανία από τα συντρήμια του 2ου παγκόσμιου πολέμου. (οι γνωστές Truemmerfrauen) Οι γυναίκες ήταν που αγωνίστηκαν το '40 δίπλα στους άντρες για την ελευθερία της χώρας μας… Οι γυναίκες ήταν που έσωσαν τους πληθυσμούς της Αργεντινής στα δύσκολα χρόνια επιβολής των μεθοδεύσεων του ΔΝΤ… Οι γυναίκες όλου του πλανήτη θυσιάζονται καθημερινά για τα παιδιά και την οικογένεια τους…
Ακόμη και το “πατριαρχικό σύστημα” στην ανοχή και την οικειοθελή υποταγή της γυναίκας στηρίζεται… Πιάνει τα μητρικά της ένστικτα και τη γεμίζει με φόβο και αβεβαιότητα για το μέλλον, ώστε να υποταχτεί για… “το καλό των παιδιών” της. Πιάνει την αγωνία της και της προτείνει “ανδρικά χαρακτηριστικά καριερίστας”, για να την πείσει πως έτσι θα έχει “επιτυχία”… Πιάνει τη λαχτάρα της να καμαρώνει για τα παιδιά της και τη βάζει σε ένα δρόμο που τη συνθλίβει… Αυτός είναι ο ανδροκατούμενος ποιοτικά κόσμος του σήμερα… με θύματα του άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, που μπήκαν στο προ αιώνων στημένο σύστημα και δεν σκέφτηκαν πως έχριζε αλλαγής και αντικατάστασης -τουλάχιστον εδώ και δεκαετίες.
Η “διαβολική πονηριά” του πολέμου, όπως και των “παιχνιδιών δύναμης και εξουσίας” είναι καθαρά ανδρικά χαρακτηριστικά της παγκόσμιας κοινωνίας. Είτε τα δούμε στα πλαίσια των “αόρατων λεσχών”, είτε στα πλαίσια παγκόσμιων οργανισμών, είτε στην προώθηση τεχνολογιών που υποθηκεύουν την ίδια τη ζωή και οδηγούν αδιάφορα στη νόσο και το θάνατο κάθε μορφή ζωής, πρόκειται πάντοτε για χαρακτηριστικά που βασίζονται σε “ανδρικό” τρόπο σκέψης.
Η γυναίκα -ως ποιότητα- είναι ένα με την ίδια τη φύση και τη ζωή: γεννά και προστατεύει- και ως εκ τούτου αντιστέκεται σε κάθε τι που μπορεί να θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή, ακόμη και μόνο από ένστικτο, ακόμη και όταν δεν έχει τη γνώση να εξηγήσει με την ψυχρή λογική τα αίτια…
Αυτή τη γυναίκα με την τεράστια δύναμη, τη γυναίκα “θηρίο” όπως την αποκαλεί, έρχετε τώρα να υμνήσει και ο Παναγιώτης Τραϊανού με το νέο του βιβλίο “2012… Η χρονιά που οι γυναίκες θα σώσουν τον κόσμο”…
“Κάθε φορά που η ανθρωπότητα, εξαιτίας των ανδρικών “οραμάτων”, κυλιέται “αιμόφυρτη” στις λάσπες και πρέπει να δώσει τον υπέρτατο αγώνα της επιβίωσης υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες, εμφανίζεται το “θηρίο”. Το πιο όμορφο και γλυκό θηρίο της φύσης είναι η απόλυτη εγγύηση ότι η ανθρωπότητα θα επιβιώσει μετά από κάθε περιπέτειά της …Η γυναίκα, η οποία, ως μητέρα, θ' αναλάβει να νικήσει οποιονδήποτε απειλεί την επιβίωση των παιδιών της και άρα και των ανδρών. Η γυναίκα, που, για όσο διάστημα το απαιτούν οι ανάγκες των παιδιών της, μπορεί να σταθεί σαν ακλόνητος βράχος απέναντι σε όλα τα στοιχεία της φύσης. Η γυναίκα, που μπορεί για τις ίδιες ανάγκες ν' αντισταθεί όχι μόνον στους δαίμονες που καταδιώκουν την ανθρωπότητα, αλλά και απέναντι στον Ίδιο τον Θεό.“
Απόσπασμα από το βιβλίο του
Και ναι, θα συμφωνίσω με τον Παναγιώτη. Τραϊανού: η επιστροφή στο θηλυκό τρόπο σκέψης και η δραστηριοποίηση της γυναίκας που αναλαμβάνει και πάλι τον ενεργό ρόλο, είναι αυτή που θα βγάλει την ανθρωπότητα από το τέλμα της “αιμοβόρας πατριαρχίας”… Οι θηλυκές ενέργειες είναι που θα δώσουν βάσιμο δρόμο για την επιβίωση της ανθρωπότητας ακόμη και στη δύσκολη εποχή μας…
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που μια γυναίκα, η Αναστασία της Σιβηρίας, έδωσε βάσιμο όραμα και σχέδιο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, γεμίζοντας με χαρά και ευτυχία χιλιάδες σπιτικά στα οικολογικά χωριά που γεννήθηκαν με βάση τις ιδέες και τα μηνύματα της…
