Απέσβετο λοιπόν το Λάλον Ύδωρ, κρύφτηκαν οι θεοί, στέρεψε η πηγή η λαλέουσα;
Θαρρείτε μύσται του θεού σεσωσμένου. Ο ουρανός ποτέ δεν στέρησε στις ψυχές που διψάνε για φως, τον τρόπο ν' απελευθερωθούν.
Ο ουρανός σε όλες τις ιστορικές περιόδους μερίμνησε στέλνοντας σπουδαίους Μυσταγωγούς – Δασκάλους που σαν φάροι φωτίζουν τον δρόμο προς τις ηλιακές λεωφόρους. Ψυχές που δεν ενσαρκώθηκαν τυχαία, σε οποιαδήποτε περίοδο κι αν ιστορικά καταγράφηκε η ύπαρξή τους. Εμφανίστηκαν, δίδαξαν κι απήλθαν ήσυχα και σιωπηλά. Μεγαλούργησαν κι έμειναν σταθερά παρόντες κι αθάνατοι. Όταν το σκοτάδι προσπαθεί να κυριαρχήσει, στον αέναο πόλεμό του με το Φως, βρίσκει απέναντί του Προμηθείς. Κι όσο και να τους κατατρώει τα σπλάχνα, αυτά με Θεία βούληση δημιουργούνται πάλι. Πολλά τα παραδείγματα φωτισμένων Δασκάλων στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Μα και σε τούτο τον ευλογημένο τόπο που απλώνονται “οι αμμουδιές του Ομήρου”, πάντα γεννιόνταν και θα γεννιούνται Μύστες – Αγωγοί θείου Φωτός. Απ' τους αναρίθμητους φωτισμένους ιεροφάντες των Μυστηριακών σκηνωμάτων της αρχαιότητας, τον Μέγα Πυθαγόρα και τον Φωτεινό Σωκράτη, μέχρι τον Σεπτό Σπυρίδωνα Νάγο που έδρασε σε εποχές φαινομενικά πολύ σκοτεινές για τον ελληνισμό και την ανθρωπότητα (1868-1933), η μυστηριακή δάδα ΠΟΤΕ δεν έπεσε χαμαί.
Και σ' αυτή την ώρα που μοιάζει σαν “όλα να τα σκιάζει η φοβέρα και να τα πλακώνει η σκλαβιά”, ο ουρανός στέλνει ξανά ένα ώριμο τέκνο του για να μας ξεδιψάσει μες στην Αλήθεια. Ένας Δάσκαλος του Φωτός που ξέρει από που έρχεται και που πηγαίνει. Μια ψυχή που “πέθανε” στα Μαρμαρένια Αλώνια και ξαναγεννήθηκε για να συλλέξει με υπομονή απέραντη τους σπόρους του ροδιού, που σκοτεινές δυνάμεις έσπασαν στο κατώφλι του θανάτου.
Όμως οι σπόροι μυριάδες κι ο Γεωργός – Δάσκαλος τους φυτεύει σε χίλιους κήπους. Και καταργεί τον θάνατο, γιατί χαρίζει στις ψυχές μας την Ενθύμηση, τη θεία Μνημοσύνη.
Σκύβει με αγάπη στο δικό μας επίπεδο για να μας θυμίσει πως “Το Ένα εκδηλώνεται στα Πάντα και τα Πάντα είναι Ένα κι όλα από πάντα ήταν είναι και θα είναι τέλεια”.
Την ώρα που οι σκοτεινοί τιτάνες διαμελίζουν για μια ακόμα φορά το Άχραντο Σώμα του Θεού Διονύσου, θυσία και βορά στην βαριά ύλη και στην πιο πρόστυχη και ύπουλη δικτατορία που γνώρισε η ανθρωπότητα, την ίδια στιγμή η Ελλάδα του κάλλους, του ιδεώδους και του αληθούς, γεννά ξανά ήρωες, ημίθεους, θεούς.
Τώρα η Ελλάδα των Θεών με μπροστάρη Ιάσονα, εξοπλίζει καινούργια Αργώ και καλεί σε προσκλητήριο τους νέους Αργοναύτες, γιατί….
Η αρχαία ψυχή ζει μέσα μας
Αθέλητα κρυμμένη
Ο Μέγας Παν δεν πέθανε
Ο Πάνας δεν πεθαίνει!
ΥΓ: Εσύ ψυχή που διψάς και χάνεσαι και το μόνο που ζητάς είναι να ελευθερωθείς απ' τα δεσμά της ψευδαίσθησης και του θανάτου, σκύψε να πιεις νερό δροσερό απ' της Μνημοσύνης την Κρήνη, απ' “Το βιβλίο της μετάβασης και της αληθινής ζωής” του Δασκάλου Μιχαήλ Πολυχρονάκη.
