Η θέση της Υηττού έγινε γνωστή με τα επιγραφικά ευρήματα. Μέσα στο οχυρό βρίσκεται η εκκλησία του αγίου Αθανασίου χτισμένη με χρήση αρχαίου υλικού και επιγραφών. Για τη στήριξη της ημικυλλινδρικής στέγης έχουν χρησιμοποιηθεί δύο κίονες στη μέση της εκκλησίας. Στην αγία τράπεζα έχει χρησιμοποιηθεί μια βαριά τετράγωνη πλάκα προερχόμενη από το βάθρο χάλκινου ανδριάντα του Σεπτίμου Σεβήρου.
Η πολυγωνική τειχοδομία ανήκει στους προϊστορικούς χρόνους. Πλησίον βρίσκονται στοές ορυχείων σιδήρου και συλημένοι λακοειδή τάφοι με τα ανθρώπινα οστά σκορπισμένα. Σύμφωνα με τον Παυσανία στην Υηττό υπήρχε ναός του Ηρακλή, του οποίου ως λατρευτικό άγαλμα υπήρχε μια άμορφη πέτρα (λίθος αργός) που είχε την δύναμη να γιατρεύει από αρρώστιες.
Η Υηττός ιστορικά σχετίζεται με τον Ορχομενό. Ο Ορχομενός ήταν γιος του Μινύα. Στον Ορχομενό ήλθε από το Άργος εξόριστος ο Υηττός, για το φόνο του Μολούρου, όταν τον έπιασε με την νόμιμη σύζυγο του. Ο Ορχομενός του παραχώρησε το μέρος της χώρας του που βρίσκεται στην σημερινή Υηττό. Ο Υηττός είναι ο πρώτος άνθρωπος που τιμώρησε την μοιχεία.
Κείμενο-φωτογραφία: Αντώνης Κάτανος
| < Prev | Next > |
|---|
Η λέξη Υηττός το πιο πιθανό είναι να προέρχεται ετυμολογικώς από το υετός (= ραγδαία βροχή κυρίως), το οποίο από τα ύ-ω (= βρέχω) + ετός (= πεμπτός), με τροπή του ε σε η (υετώτατος > υεττός).
Εάν έτσι έχει το πράγμα βλέπουμε ότι και το σημερινό όνομα Λούτσι φαίνεται ότι σημαίνει ακριβώς το ίδιο, αφού λούτσα λέμε ότι γίναμε όταν καταβρεχθούμε. Πιθανολογώ ότι στην περιοχή πέφτουν ξαφνικές και δυνατές βροχοπτώσεις.
Ο λόγος που παραθέτω το σχόλιο είναι ότι οι λέξεις της ελληνικής γλώσσας κουβαλάνε εκτός από ιστορία ακόμη και τοπικά κλιματικά χαρακτηριστικά. Και μάλλον για τους λόγους αυτούς ειπώθηκε το πασίγνωστο «αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις».