Ζήνα θεών τόν άριστον αείσομαι ηδέ μέγιστον ευρύοπα κρείοντα τελεσφόρον, ός τε Θέμιστι εγκλιδόν εζομένη πυκινούς οάρους οαρίζει.
Ιληθ' ευρύοπα Κρονίδη κύδιστε μέγιστε.
Ομηρικός Ύμνος
ΝΟΥΣ- Ο ΖΕΥΣ του Ολυμπιακού Πάνθεου, «πατήρ θεών τε ανδρών τε» ,υψίστη σπερμογόνος, δημιουργική, αυτοσυνειδησιακή Οντότητα, ισχύος, σοφίας και αγαθότητας στο Σύμπαν έχοντας την παντοδυναμία και τη διακυβέρνηση του . Μετεωρολογικός θεός, ελεγκτής της αστραπής, του κεραυνού και της βροχής με τετρακόσια πενήντα ένα προσωνύμια , όπως , Ουράνιος, Αιθέριος, Νεφεληγερέτης ποὺ τόσο συχνά συναντούμε στον Όμηρο, αὐτὸς ποὺ «σύναζει τὰ σύννεφα, Εριβρεμέτης (βαριά βροντή), Αργικέραυνος, Τερπικέραυνος, Όμβριος, Ικμαίος (καλοκαιρινά μελτέμια), Καταιβάτης, Κεραυνός, Ευάνεμος, Κερασφόρος, Κελαινεφής (μαύρα σύννεφα), Ερκείος (έρκος=φράγμα, περίβολος), Γαμήλιος, Ηραίος, Ακραίος Επάκριος, Ελλάνιος, Ολύμπιος, Όρκιος (όρκος), Νικηφόρος, Μοιραγέτης, Ύπατος, Μέγιστος, Ελευθέριος, Φίλιος, Ξένιος, Μειλίχιος, Βουλαῖος ὁ σύμβουλος, ὁ «μητιέτης» ὁ θεός της συνετής συμβουλής. Λύκαιος γιατί κατά μία εκδοχή η μητέρα του Ρέα κατέφυγε στην Αρκαδία, στο Λυκαίο όρος, όπου τον γέννησε και αφού έλουσε το βρέφος στην πηγή του ποταμού Νέδα, μετέβη στην Κρήτη όπου τον παρέλαβαν για να τον φροντίσουν οι Δικταίες Νύμφες, οι συντρόφισσες των Κουρητών ή Κορυβάντων.
Κάθε φορά που ο Δίας έκλαιγε, οι Κουρήτες άρχιζαν να χορεύουν έναν άγριο πολεμικό χορό, τον πυρρίχιο, και να τραγουδούν βγάζοντας πολεμικές ιαχές και χτυπώντας τα δόρατα και τα ακόντια πάνω στη γη, που τρανταζόταν ολόκληρη, έτσι ώστε ο Κρόνος να μην ακούσει το κλάμα του μωρού. Η αγαπημένη Νύμφη του Δία, η Αμάλθεια, άρμεγε το γάλα μιας κατσίκας και τάιζε το θεϊκό βρέφος. Η Αίγα, καταγόταν από τον Ήλιο. Ήταν τεράστια και τρομερή στη μορφή και η Γαία την έκλεισε σε μια σπηλιά της Ίδης, γιατί οι Τιτάνες δεν άντεχαν να τη βλέπουν.
Όταν έσπασε ένα κέρατο της Αμάλθειας, ο Ζεύς λυπήθηκε πάρα πολύ και για να παρηγορήσει το ευλογημένο ζώο, έδωσε το κέρατο στη Νύμφη Αμάλθεια, αφού πρώτα το προίκισε με μαγικές ιδιότητες και έτσι πήρε το όνομα το «κέρας της Αμάλθειας» ή «κέρας της Αφθονίας. Το θεϊκό παιδί ανατράφηκε και με μέλι από τα αγριομελίσσια του βουνού, καθώς επίσης με αμβροσία που ολόλευκα ιερά περιστέρια οι Πλειάδες κουβαλούσαν και τάιζαν μόνα τους το βρέφος και νέκταρ που το έφερνε ένας αετός, με γυαλιστερά φτερά και γαμψά νύχια, πετούσε κάθε βράδυ με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μέσα από τους αιθέρες, και έφτανε στην πηγή, απ' όπου αντλούσε το νέκταρ και το μετέφερε στο βουνό της Κρήτης.
Σημαντικότερο σύμβολο του Δία είναι ο κεραυνός, το πιο πολύτιμο όπλο που διαθέτει, το σκήπτρο, που καταλήγει σε αετό και είναι το σύμβολο της εξουσίας του και η αιγίδα από το δέρμα της Αμάλθειας που τον κάνει αήττητο και ένα από τα σημαντικά όπλα του στην Τιτανομαχία. Ιερό δέντρο του είναι η βελανιδιά. Πολύ συχνά εικονίζεται με δυο πιθάρια στο πλάι του που συμβολίζουν τα καλά και τα κακά που μοίραζε στους ανθρώπους.
ΖΕΥΣ /ΝΟΥΣ Ο Θρίαμβος της έμφρονος ισχύος δια του κεραύνιου πυρός.
Αρχή και αιτία του κόσμου , ο ΖΗΝ
Ως προς τον Κρατύλο, το γένος Διός, προερχόμενο από ΟΥΡΑΝΟ/ΓΑΙΑΣ και ΚΡΟΝΟΥ/ΡΕΑΣ, προορισμό έχει την εκδήλωση/ζωή του μορφικού κόσμου, η οποία άπτεται της διπλής ονομασίας του Διός. Ο Σωκράτης αναλύει και μας δίνει την ερμηνεία του ονόματος του Διός και την σημασία της διπλής του ονομασίας.
«…..Άλλοι μεν τον ονομάζουν ΖΗΝΑ άλλοι Δία, αλλά όταν αυτά τα δύο ονόματα ενωθούν σε ένα φανερώνουν την φύση του θεού….. διότι δεν είναι δυνατόν να είναι άλλος αίτιος για την Ζωή παρά μόνο ο άναξ και κυβερνήτης του σύμπαντος. Το ΔΙΙ ΚΑΙ ΤΩ ΖΗΝΙ δηλ. ΤΟ ΔΙΝΕΙΝ ΖΩΗ είναι ένα όνομα.
Μία ιδιότητα του Διός εξαιρετική σημασίας, η οποία άπτεται της ουσίας της σύζευξης και διάζευξης υποδεικνύεται επίσης από τον Πλάτωνα, γιατί ΔΙΑΣ συνάπτεται μετά της Δικαιοσύνης, έχοντας κοινά τα γράμματα Δ και Ι.
Οι πρώτες Αρχές της Γέννησης και της Φθοράς των Όντων, που δραστηριοποιεί ο ΖΗΝ, αν δεν υπόκεινται στον Νόμο και την Δικαιοσύνη, τάξη και ευνομία και ευκοσμία θα εξαφανισθούν και ο κόσμος θα επανέλθει στην κατάσταση του Ησιοδείου Χάους.
Η ιδιότητα της Δικαιοσύνης προϋπάρχει «εν δυνάμει» στον Νουν του Διός, πριν η αλυσίδα των γάμων του φέρει στο προσκήνιο και εν ενεργεία τις κατ΄επέκταση ιδιότητες συζύγων και τέκνων του.
Ο Ζεύς αφενός με την σύ-Ζευξη και αφετέρου με την Διά-ζευξη επιτρέπει την αφομοίωση, συμφιλίωση. Σύντηξη και στην συνέχεια την Διά-σπαση, απόρριψη Διά-λυση, στο αεί της Αιωνιότητας όλων των πραγμάτων στο φθαρτό και ορατό κόσμο.
Το Γένος Διός
Ο Ησίοδος, αοράτως και αρρήτως, συνδέει δια της Αρετής τον θείο διάκοσμο της Ζωής/Διός και των νομίμων συζύγων και τέκνων του μετά των θνητών.
Οι σύζυγοι και τα τέκνα του που προέκυψαν από τους γάμους του παραδόθηκαν από τις Μούσες στον Ησίοδο με θεία έμπνευση, που διακρίνει την λεπτομέρεια στην ιεράρχηση των γάμων του. Η ιεράρχηση αυτή γίνεται με αξιολόγηση των Αρχών, δεν είναι καθόλου τυχαία και αφορά την Διά- νοιξη της Διάνοιας του θνητού, η οποία τον μυεί στην κατάσταση του συνολικού συμπαντικού γίγνεσθαι, στον οποίο οφείλει και ο ίδιος δια του ξύνου Λόγου να εναρμονισθεί.
Πριν από την Ήρα/Ψυχή έχουν έρθει εις γάμο μετά του Διός οκτώ Θεές. Οι εν δυνάμει ιδιότητες των θεαινών καθίστανται εν ενεργεία με την γέννηση θείων τέκνων, από το σπέρμα του Ζηνός/Διός/Νού.
Εννέα σύζυγοι και είκοσι επτά τέκνα υποδεικνύουν συγκεκριμένες ιδιότητες και η αλυσιδωτή διαδοχή της λογικής ακολουθίας έχει σκοπό να οδηγήσει δια της νομοτέλειας της καθαρής προτύπου Ζωής της Νόησης του Διός, την διάνοια του ανθρώπου στην ορθή διευθέτηση και ταξινόμηση των σκέψεων κατά τον διάπλουν της Ζωής.
Διαμέσου του θείου αυτού προτύπου ο άνθρωπος έχει πρόσβαση στην ορθότητα των συλλογισμών με την βοήθεια των 9 συζύγων θεών +27 τέκνα= 36, που οι ιδιότητες τους εμφανίζονται μεθοδικά και προοδευτικά και το πρότυπο από εν δυνάμει θα καταστεί εν ενεργεία. Δια την ανθρώπινη διάνοια τεκνοποίηση σημαίνει γέννηση νέων ιδιοτήτων, όπως περιγράφονται από τα ονόματα των τέκνων, που προέρχονται από τους θείους γάμους με σκοπό την δημιουργία νέων ορθών συλλογισμών.
1.Πρώτη σύζυγος του Διός Η ΜΗΤΙΣ/ ΦΡΟΝΗΣΗ. Πριν από αυτή ουδέν υπάρχει εις το νοητό πεδίο και από αυτή τα πάντα απορρέουν « Εξ ανάγκης». Από εδώ θα ξεκινήσει ο ανθρώπινος Νούς προκειμένου κατ΄ομοίωση του Νού του Διός να διευκολυνθεί στις επιλογές του, αφού θα έχει κατανοήσει την λειτουργία των θεσμών και του Νόμου, που διαπερνούν αφανώς ολόκληρο το συμπαντικό νοητικό πλέγμα.
Η Μήτις έχει μεταμορφωτικές δυνάμεις και μαντικές ικανότητες, όμως ο Ζεύς/Νούς μπορεί καταφέρνει να την ξεγελάσει καταπίνοντας της. Με οδηγό την φρόνηση/Μήτις, η ψυχή πραγματοποιεί την έναρξη επικοινωνίας με τον Νούν/Δία, αποκαθιστά τις σχέσεις με τον Ορθό Λόγο και οι συναισθηματικές της εξάρσεις υποχωρούν, τα τέρατα της ψυχής ελαχιστοποιούνται καθώς επίσης και οι μεταμορφωτικές της, άνευ αιτίας κινήσεις της ,αυτές οι παλινδρομήσεις των κυμάτων, ο κυανοχαίτης Ποσειδών την της ψυχής.
Συλλαμβανόμενη από την Μήτιδα η ΣΟΦΙΑ/ΑΘΗΝΑ, απαιτεί τρείς κύκλους κυοφορίας, ανά εννέα τέκνα, πριν αυτή γεννηθεί από τον ΝΟΥ/ΔΙΟΣ, καθώς και υπόκειται σε δύο κυοφορίες, μία στην κοιλία της μητρός της και μία εντός του Νού του πατρός της.
Ζεύς «Μητιέτης», βαθύβουλος και συνετός.
2. ΘΕΜΙΣ, η δεύτερη σύζυγος. Η Δικαιοσύνη που γεννά τις ΩΡΕΣ ΕΥΝΟΜΙΑ ΔΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ και τις ΜΟΙΡΕΣ ΚΛΩΘΩ, ΛΑΧΕΣΙΣ και ΑΤΡΟΠΟΣ
Χωρίς την Θέμιδα η Δικαιοσύνη με βάση τους θεσμούς, το «ΕΘΟΣ», το εθιμικό δίκαιο, δεν λειτουργεί. Το ΕΘΟΣ έχει θεία προέλευση αφού γίνεται ΘΕΟΣ και η σύνδεση μεταξύ τους προϋποθέτει την εφαρμογή της Δικαιοσύνης σε όλα τα βασίλεια των ελλόγων όντων. Το ΗΘΟΣ προκύπτει επίσης από το ΕΘΟΣ. Η θέμις κόρη του Ουρανού και της Γης, αποτελεί δικλείδα ασφαλείας όλου του γένους του Διός, αφού προστατεύει με τους θεσμούς το συνολικό Σύμπαν. Στο γονιδιακό της κύτταρο δεν έχει την ιδιότητα του νερού, για αυτό δεν επιτρέπονται συναισθηματισμοί και αναίτιες αποφάσεις στην διεκπεραίωση του Νόμου.
Ο όρος ΩΡΑ, προέρχεται από την Ω-ΡΙ-ΜΑΝΣΗ των γεγονότων στον ενδεδειγμένο χώρο την ΩΡ-ΙΣΜΕΝΗ χρονική στιγμή που έρχονται η Ευνομία, Δίκη και Ειρήνη στις τρείς διαδοχικές τους φάσεις για την εφαρμογή του Νόμου.
ΕΥΝΟΜΙΑ, απαράβατος όρος και επίκουρος της συντελούμενης Δικαιοσύνης/Δίκης προκειμένου να επικρατήσει η ΕΙΡΗΝΗ.
Οι Ώρες και οι Μοίρες, οι έξι θυγατέρες του Διός ενοποιούν τον Χ-ΩΡΟΧΡΟΝΟ, μέσα στην αέναη ροή, του ΝΥΝ στο ΑΕΙ, όπου δεσπόζει ο ΑΙΩΝ και παρελθόν και μέλλον ενώνονται με τον παρόν, γιατί στο ιδεατό πεδίο χρόνος δεν υπάρχει.
3. ΕΥΡΥΝΟΜΗ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, που γεννά τις ΧΑΡΙΤΕΣ ΑΓΛΑΙΑ, ΘΑΛΕΙΑ και ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ.
Είναι οι ιδιότητες που συνδέουν το νοητό μετά του αισθητού πεδίου με την ενιαία πληρότητα του καθολικού Νόμου και Δικαιοσύνης.
Η Ευρυνόμη κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος δεν στερείται του υγρού στοιχείου, για να ευρύνει το απρόσωπο, άτεγκτο και ουδέτερο προσωπείο του Νόμου της θέμιδος.. Είναι η απαραίτητος μετεξέλιξη του Νόμου, προκειμένου η Δικαιοσύνη να αποδοθεί χωρίς στυγνότητα και σκληρότητα, αλλά να προσεγγίσει την ουσία του αδικήματος, με την ορθή κατανομή των ευθυνών.
Οι τρείς Χάριτες «μέλπονται πάντων τε νόμους και ήθεα κεδνα των αθανάτων» δηλ.εξυμνούν όλους του νόμους και τα ιερά ήθη των αθανάτων…. Με τρόπο έτσι ώστε όλοι να γνωρίσουν ότι πρώτο μέλημα τους είναι η τήρηση και ο σεβασμός στους θείους νόμους. Αλλά και χωρίς τις Χάριτες δεν υπάρχει χαρά στην ζωή των θνητών όπως μας λέει ο ορφικός Υμνος των Χαρίτων….
Οι προϋποθέσεις των αόρατων Νόμων και Θεσμών ετέθηκαν από τις πρώτες τρείς συζύγους του Δία και τα εννέα πρώτα παιδιά του.
4. ΔΗΜΗΤΡΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, που γεννά την αδέκαστο ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ που δικάζει μετά του Πλούτωνος τις ψυχές που φθάνουν στον Αδη.
Όταν οι θεοί συνευρίσκονται μυθολογικά, υποδηλώνεται η δημιουργία νέων Νόμων και ιδιοτήτων, για την συνεχή εξελικτική διάπλαση των Κόσμων.
Ο γάμος του Δία με την Δήμητρα γίνεται με σκοπό την περαιτέρω εξέλιξη του θείου σχεδίου, με την γέννηση της Περσεφόνης την ψυχή της ανθρωπότητας.
5.ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ που γεννά τις ΜΟΥΣΕΣ . ΚΛΕΙΩ,ΕΥΤΕΡΠΗ,ΘΑΛΕΙΑ,ΜΕΛΠΟΜΕΝΗΤΕΡΨΙΧΟΡΗ,ΕΡΑΤΩ,ΠΟΛΥΜΝΙΑ,ΟΥΡΑΝΙΑ ,ΚΑΛΛΙΟΠΗ
Οι ψυχές στον ένσαρκο βίο τους διδάσκονται την Αρετή και τις ιερές τελετές, μυήσεις από τις Μούσες και την μητέρα τους Μνημοσύνη.
Η Πέμπτη σύζυγος , η Μνημοσύνη , βρίσκεται στο κέντρο , τέσσερις προηγούνται και τέσσερις έπονται, τονίζοντας την ισορροπία μεταξύ του παρελθόντος και του μέλλοντος.
Η μνήμη για την ανθρώπινη διάνοια είναι η πρώτη από όλες τις νοητικές ιδιότητες, η οποία εμφανίζεται μετά την σύλληψη της Περσεφόνης.
Η Μνημοσύνη φροντίζει για την σύνδεση ψυχής και νού και αυξάνει τον δυνατό λογισμό των ανθρώπων, απομακρύνοντας τις επιζήμιους αρνητικές σκέψεις, και ανάπτυξη της μνήμης, η οποία δια της παιδείας θα αναπτύξει το ήθος.
Οι άνθρωποι δια της μνήμης, οφείλουν κατ΄ ομοίωση των Μουσών, να εξυμνούν τον Νόμο, προκειμένου αυτός να τυπώνεται στην ψυχή μαζί με τις συνήθειες των αθανάτων. Γιατί το άσμα δια του παλμού, της μελωδίας, του ρυθμού και της αρμονίας συντονίζει την ψυχή σε υψηλούς τόνους των ουράνιων συγχορδιών, διευκολύνοντας την στην ατένιση και κατανόηση της Αρετής, απομακρύνοντας την από κακόβουλες και φαύλες σκέψεις.
6.ΛΗΤΩ , ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ που γεννά την ΑΡΤΕΜΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ
Την σφραγίδα του νόμου κατέχει ο φωτίζων την Αλήθεια θεός του φωτός ο Φοίβος Απόλλων, σε αναγκαίες εξελικτικές διαβαθμίσεις της «Σεληνιακής και Ηλιακής Γνώσης» με επόπτες τα δίδυμα αδέλφια Αρτεμις και Απόλλωνα. Διττή η φύση των φαεινών σημάτων που εκπέμπουν προς όλες τις συνειδήσεις. ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (ΑΡΤΕΜΙΣ), αναμένει την Υδροχοική εντολή του Χρόνου για να αρχίσει το έργο της και όλη η επιβληθείσα ψυχική ρύπανση να αποβληθεί, και ΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ (ΑΠΟΛΛΩΝ), που θα οδηγήσει τον Νού δια της πειθούς, λογικής και διάκρισης στην οδό της Αρετής.
7.ΜΑΙΑ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ, που γεννά τον ΕΡΜΗ. Η ερμηνεία του νόμου εκμαιεύεται από τον Ερμή,ο οποίος μεταβιβάζει τις εντολές του Διός που είναι Νόμοι για τους θνητούς.
8. ΣΕΜΕΛΗ, που γεννά τον ΔΙΟΝΥΣΟ. Ο Διόνυσος πήρε το σκήπτρο της εξουσίας επί των θνητών από τον Δία και προσφέρει την δυνατότητα εις τις ψυχές να αποκτήσουν κρίση δικαίου και ενσυνείδητο Αρετή, στον Αγρόν της Ζωής.
9. ΗΡΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΑΝΔΡΕΙΑ, που γεννά την ΗΒΗ,ΑΡΗΣ, ΕΙΛΕΙΘΥΙΑ. Το σθένος της προάσπισης της Δικαιοσύνης το έχει αναλάβει ο Άρης, τελευταίο άρρεν τέκνο του Διός, και είναι ο συναρωγός Θέμιστος και ο δικαιοτάτων αγός φωτών»
10. ΖΕΥΣ/ΜΗΤΙΣ , ΣΟΦΙΑ, που γεννά την ΑΘΗΝΑ, η οποία πάνοπλος, έχει όλες τις ιδιότητες των προηγούμενων παιδιών, συγκεντρωμένες και ενοποιημένες.
Από το σπέρμα του Διός προέρχονται πολλά παιδιά που δεν έχουν μόνο μητέρες θείες οντότητες αλλά είναι και νύμφες ή θνητές των οποίων όμως η ηθική είναι άμεπτος (Ευρώπη, Αλκμήνη, Δανάη….) Αυτά τα παιδιά του θα καλεστούν να πολεμήσουν πολλά τέρατα και να επιτελέσουν Άθλους μέχρι εσχάτων , για να αναγνωρισθούν σαν διαχρονικές αξίες Ήθους και Αρετής.
Με την αλληγορία της συνεύρεσης του Δία με πολλές Θηλυκές Αρχές , Θεές και θνητές, κυοφορούνται νέες προοδευτικές διαβαθμίδες και γεννιούνται «ΤΈΚΝΑ». Τα αίτια, δηλ. οι σπερματικές ιδιότητες των γονέων, γίνονται αιτιατά, όταν αυτά τα τέκνα της δημιουργικής, γενετικής, νοητικής διαδικασίας δρούν στο φυσικό πεδίο.
Η ΕΝΝΟΜΟΣ ΤΑΞΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΑΘΡΟ, ΠΆΝΩ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΣΤΗΘΕΙ ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΩΝ.
ΠΡΟΥΠΑΡΧΟΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, Ο ΝΟΜΟΣ, ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΜΕΣΗ, ΑΔΡΑΣΤΕΙΑ, ΔΙΚΗ,ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΑΝΑΓΚΗ, ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ, ΜΟΙΡΕΣ, ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΕΠΟΝΘΟΤΟΣ.
ΝΑΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΣ
Ο ναός του Ολυμπίου Διός ή Ολυμπιείο ή οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός είναι ένας σημαντικός ναός στο κέντρο Αθήνας που η κατασκευή του ξεκίνησε τον 6ο αιώνα Π.Ε ,και ολοκληρώθηκε επί του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού που ήταν ένας μεγάλος θαυμαστής του ελληνικού πολιτισμού τον 2ο αιώνα Μ.Ε. Ο ναός κατασκευάστηκε από Πεντελικό μάρμαρο και ένα τεράστιο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία ανεγέρθηκε στο σηκό του ναού. Τ' αετώματα κοσμούνταν από πολλά αγάλματα, αλλά και σ' ολόκληρο το ναό υπήρχαν αγάλματα και προτομές φημισμένων ανδρών.
Ο ναός του Ελλάνιου Διός
Στο κέντρο περίπου της νήσου Αίγινας υψώνεται το Ελλάνιο όρος, το πιο ψηλό βουνό της Αίγινας και συνδέεται με τη λατρεία του Ελλανίου, του βροχοποιού Δία, στον οποίο προσήλθε ο μυθικός πρώτος βασιλιάς της Αίγινας Αιακός, για να λήξει η ανομβρία που έπληττε την Ελλάδα.
Εκεί υπάρχουν δυο μεγάλοι ομβροδέκτες «δεξαμενές» σε μια από τις οποίες, το 1906, βρέθηκε ηχάλκινη υδρία αφιερωμένη στον Ελλάνιο Δία
Ο ναός αυτός καταστράφηκε από τον μισαλλόδοξο χριστιανικό όχλο κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Πάνω στον κατεστραμμένο ναό του Διός έχτισαν μια εκκλησία αφιερωμένη στους Ταξιάρχες και για την οικοδόμηση της χρησιμοποίησαν υλικό του ναού.
Υπάρχει και πρώιμος αρχαϊκός ναός του Δία στη Νεμέα ,που χτίστηκε στις αρχές του 6ου αιώνα . Είναι απλός μακρόστενος με δύο κίονες στην είσοδο και με ζωγραφικές -όχι γλυπτές- συνθέσεις στο αέτωμά του.
Το ιερό της Δωδώνης, που στην αρχαιότητα αποτελούσε το θρησκευτικό κέντρο της βορειοδυτικής Ελλάδας και συνδεόταν με τη λατρεία του Δία. Η Δωδώνη ήταν γνωστή για το ξακουστό μαντείο, το αρχαιότερο στην ελληνική επικράτεια, στοιχείο που επιβεβαιώνεται και από τις αναφορές του στα ομηρικά έπη.
Στη Δωδώνη, η λατρεία του Δία εισήχθηκε από τους Σελλούς, κλάδος των Θεσπρωτών, και σύντομα εξελίχθηκε σε κυρίαρχη λατρεία. Ο Δίας είχε την προσωνυμία Νάιος και μαζί του λατρευόταν η Διώνη, σύζυγός του σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ενώ σταδιακά προστέθηκε και η λατρεία της κόρης τους Αφροδίτης, και αυτή της Θέμιδας, που λατρευόταν μαζί με τη Διώνη ως «νάιοι θεοί», δηλαδή σύνοικοι και σύνναιοι του Δία.
Στην αρχική του μορφή το ιερό ήταν υπαίθριο και οι διάφορες τελετουργίες πραγματοποιούνταν γύρω από το ιερό δένδρο ,ιερή δρυς ή φηγός, και ο ναός οριζόταν από ένα είδος περιβόλου που σχημάτιζαν οι χάλκινοι τριποδικοί λέβητες, όπου κατοικούσε το ζεύγος των θεών. Έφταναν στο ιερό και αφιερώματα από τη νότια Ελλάδα, ιδιαίτερα χάλκινοι τρίποδες, αγαλματίδια, κοσμήματα και όπλα.
Ο Ναός του Δία στην Ολυμπία χτίστηκε από τους Ηλείους , το όνομα του αρχιτέκτονα, είναι Λίβων ο Ηλείος και βρίσκεται μέσα στον περίβολο της Άλτεως, στο ιερό που ήταν αφιερωμένο στο Δία, όπου τελούνταν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες κατά την αρχαιότητα.
Είναι δωρικός περίπτερος ναός, με 6 κίονες στη κάθε στενή και 13 στην κάθε μακριά πλευρά του. Ο σηκός του είναι χωρισμένος σε πρόναο, κυρίως ναό και οπισθόδομο. Η είσοδος είναι στα ανατολικά και προσεγγίζεται μέσω ράμπας. Εσωτερικά ο ναός διαθέτει δύο διώροφες κιονοστοιχίες τοποθετημένες κοντά στους τοίχους . Κύριο υλικό δομής του ναού είναι ο ντόπιος κογχυλιάτης λίθος, επιχρισμένος με λεπτό λευκό μαρμαροκονία για να δίνει την εντύπωση μαρμάρου.
Ο ναός υπέστη μεγάλες καταστροφές το 426 Μ..Ε, όταν πυρπολήθηκε ύστερα από διαταγή του βυζαντινού αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β΄, ενώ αργότερα χτυπήθηκε από σεισμούς και λεηλατήθηκε από τους Γότθους και τα ερείπια σκεπάστηκαν από την κοίτη του ποταμού Αλφειού. Το 1881 μια ανασκαφή επανέφερε στο φως τα ερείπια, κάτω από τέσσερα μέτρα χώμα.
Ο Μεγάλος Βωμός του ΟΡΚΙΟΥ ΔΙΑ βρισκόταν στο κέντρο περίπου της Άλτεως. Ο βωμός ήταν μεγάλος, κωνικού σχήματος και είχε διαμορφωθεί από τη σταδιακή συσσώρευση της τέφρας από τις θυσίες και την εστία του Πρυτανείου του ιερού.
Στην ανατολική πλευρά το θέμα στο αέτωμα προέρχεται από τον τοπικό μύθο του Πέλοπα, που ήθελε να πάρει γυναίκα του την Ιπποδάμεια, την κόρη του βασιλιά της Πίσας Οινόμαου. Ο Οινόμαος τον προκάλεσε σε αρματοδρομία, την οποία κέρδισε τελικά ο Πέλοπας μαζί με την Ιπποδάμεια και την εξουσία στην Πίσα. Στο αέτωμα του ναού, που προφανώς υμνούσε μυθολογικά την ιστορική νίκη των Ηλείων επί της Πίσας, απεικονιζόταν στο κέντρο ο Δίας σε ρόλο διαιτητή, αριστερά και δεξιά του οι δύο ήρωες με τα άρματά τους.
Στο Δυτικό Αέτωμα, παρουσιάζεται η απαγωγή των Λάπιθων γυναικών από τους κένταυρους και στο κέντρο δεσπόζει ο Απόλλωνας.
Στις μετόπες των δύο στενών πλευρών πάνω από την είσοδο του πρόναου και του οπισθόδομου υπήρχε ένα γλυπτό διάκοσμο και αποδίδονται στους Άθλους του Ηρακλή. Οι μετόπες του οπισθόδομου ήταν: Ο Ηρακλής και το λιοντάρι της Νεμέας, Η Λερναία Ύδρα, οι Στυμφαλίδες όρνιθες με την προστάτιδά του θεά, την Αθηνά, που κάθεται ανέμελα, ξυπόλητη πάνω σε βράχο και δέχεται τα δώρα του ήρωα, ο Κνώσιος ταύρος, η Κερυνίτιδα έλαφος και η Αμαζόνα.
Οι μετόπες του προνάου ήταν: ο Ερυμάνθιος κάπρος, τα άλογα του Διομήδη, ο Γηρυόνης, τα μήλα των Εσπερίδων, ο Κέρβερος και οι σταύλοι του Αυγεία. Στη μετόπη παριστάνεται στα δεξιά η θεά Αθηνά, που δείχνει στον ήρωά της το σημείο που πρέπει να σκάψει για να οδηγήσει τα νερά των ποταμών Πηνειού και Αλφειού στους σταβλους και να τους καθαρίσει. Ο Ηρακλής στα αριστερά με σάρωθρο απομακρύνει την κόπρο. Είναι η πρώτη φορά που απεικονίζεται ο άθλος αυτός του Ηρακλή στην ελληνική τέχνη.
Όλα τα τμήματα αυτά μεταφέρθηκαν με την Γαλλική αποστολή του Mαιson στο Παρίσι και από 1829 εκτίθενται στο Μουσείο του Λούβρου. Ουδέν σχόλιο.
Το πανέμορφο επίχρυσο άγαλμα της Νίκης του γλύπτη Παιωνίου, που διακοσμούσε ένα αέτωμα ευτυχώς υπάρχει στο Μουσείου της Ολυμπίας.
Κοντά στον οπισθόδομο του ναού βρισκόταν μία αγριελιά η «ΕΛΕΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΣΤΕΦΑΝΟΥ», τα κλαδιά της οποίας χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή των Κότινων των αθλητών.
Τα Ελάφεια ήταν εορτή των Ηλείων προς τιμήν του Ολυμπίου Διός και του Θεού ποταμού Αλφειού. Οι ιερείς του Διός έφτιαχναν πηλό από τα νερά του Αλφειού και την και γιορτάζονταν στις 19 του τοπικού μήνα Ελαφίου, ο οποίος ήταν αντίστοιχος του αττικού μήνα Ελαφηβολιώνος.. Οι ιερείς του Διός έφτιαχναν πηλό από τα νερά του Αλφειού και την συγκεντρωμένη στο Πρυτανείο από όλες τις θυσίες του έτους τέφρα, από ξύλο λεύκας και από τους καμμένους μηρούς των ιερείων. Με αυτόν τον πηλό πρόσθεταν νέο ύψος στο μεγαλειώδη και πανάρχαιο τεφρόπλαστο βωμό του Ολυμπίου Διός, ο οποίος όταν ισοπεδώθηκε από τους χριστιανούς, τον 4ον αιων είχε ύψος 6,5 μέτρα.
Πριν από 3000 χρόνια η Ολυμπία αποτελούσε ένα πολύ σημαντικό θρησκευτικό κέντρο στη νοτιοδυτική Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν το Δια, και τον τιμούσαν εδώ σε τακτά χρονικά διαστήματα με πολλές λατρευτικές εκδηλώσεις που περιλάμβαναν και αθλητικούς αγώνες. Οι πρώτοι ολυμπιακοί αγώνες οργανώθηκαν το 776 Π.Ε από τότε και επί 1100 χρόνια, οι αγώνες γινόταν κάθε 4 χρόνια, και στη διάρκειά τους σταματούσαν οι πόλεμοι.
Ο γλύπτης Φειδίας, ήδη είχε φτιάξει άλλα δύο υπέροχα αγάλματα στην Αθήνα, της θεάς Αθηνάς. Στην Ολυμπία ο Φειδίας με τους συνεργάτες του αρχικά έφτιαξε μια ξύλινο κατασκευή προκειμένου να λειτουργήσει ως σκελετός του αγάλματος. Στη συνέχεια το κάλυψαν με πλάκες από ελεφαντόδοντο για να απεικονίσουν τη γυμνή επιδερμίδα του θεού και φύλλα χρυσού για τα ενδύματά του. Οι τεχνίτες κάλυψαν τις συνδέσεις τόσο καλά ώστε τα άγαλμα να δείχνει ενιαίο. Το άγαλμα ήταν τοποθετημένο πάνω σε θρόνο με ένθετες διακοσμήσεις από έβενο , πολύτιμους λίθους, χαλκό και χρυσό
Το γυμνό σώμα του Διός ήταν φτιαγμένο από ελεφαντοστούν και η ρόμπα του ήταν καλυμμένη από χρυσά φύλλα, διακοσμημένα με κρίνους και ζωδιακές σκηνές. Τα σανδάλια του ήταν χρυσά. Το κεφάλι ήταν στεφανωμένο με ασημένιο στεφάνι ελιάς και τα μαλλιά του και η γενειάδα του ήταν από χρυσό. Στο δεξί του χέρι κρατούσε την Νίκη, φτιαγμένη από χρυσό και ελεφαντοστούν και στο αριστερό του κρατούσε σκήπτρο, φτιαγμένο από όλα τα γνωστά μέταλλα εκείνων των χρόνων, με αετό στην κορυφή, Το πρόσωπο ήταν επιβλητικό, και ο Φειδίας είπε εμπνεύσθηκε από τους στίχους της Ιλιάδος του Ομήρου, που περιγράφουν το μέτωπο και τα μαλλιά του Δία. Έδινε την εντύπωση πως αν σηκωνόταν ο Ζευς όρθιος θα σάρωνε την οροφή! Στους τοίχους του ναού κατασκευάστηκαν εξέδρες προκειμένου οι επισκέπτες να θαυμάζουν από κοντά το πρόσωπο του θεού
Ο Παυσανίας γράφει, ότι όταν τελείωσε το έργο, ο Φειδίας ρώτησε τον Δία αν ήταν ευχαριστημένος και ο θεός απάντησε με ένα κεραυνό που διαπέρασε τον ναό, χωρίς να καταστρέψει τίποτα. Στο σημείο που χτύπησε ο κεραυνός, τοποθετήθηκε μια χάλκινη υδρία. Ήταν ντροπή να πεθάνει κανείς χωρίς να επισκεφθεί την Ολυμπία για να δει το άγαλμα. Ο Δίων Χρυσόστομος, σε ομιλία του μπροστά στον Ναό το 97 Μ.Ε., είπε: «Αν ένας άνθρωπος, με βαριά καρδιά από τις στεναχώριες και λύπες της ζωής, βρεθεί μπροστά στο άγαλμα, τα ξεχνάει όλα«.
Το άγαλμα βρισκόταν στην Ολυμπία μέχρι το 393 Μ.Ε. που μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Λεηλατήθηκε και καταστράφηκε, υβριστικά από τους βέβηλους αυτό το υπέροχο άγαλμα που αποτέλεσε ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου.
Ώρα για Ανάβαση στο βουνό των Ελλήνων στον ΟΛΥΜΠΟ, το ενδιαίτημα, το Έδος των Θεών κατά τον Όμηρο.
Οδοιπορικό προς τις ιθύκορμες κορυφές του, χάρμα ιδέσθαι, που συνομιλούν με τον Ουρανό .Ατενίζοντας τις γύρω πλαγιές από το « Οροπέδιο των Μουσών» να ακούσουμε το τραγούδι τους και να χορέψουμε μαζί τους, ανάμεσα σε βράχους να παίξουμε κρυφτό με τον ωκύποδα Ερμή ,να μπούμε στη σπηλιά του «Ιθακήσιου», καταφύγιο από τις μπόρες, το κρύο και τον αέρα και αγνάντι προς το Νότο. Να ακούσουμε με δέος τις βροντές από τον θυμό και τους κεραυνούς του Νεφεληγερέτη και να δούμε τις αστραπές του. Να δρασκελήσουμε το τοξοειδές «Στεφάνι» και να αφιερώσουμε σπονδή στους θεούς μας στην πιο ψηλή ακκιδοειδή κορυφή «Μύτικας» Μέλπει τις χορδές της λύρας του ο Απόλλωνας σκορπίζοντας γενναιόδωρα την ψυχική ανόρθωση του Νέου Ανθρώπου, αναγγέλλοντας στην ανθρωπότητα τη νίκη της Ζωής.
Εδώ ψηλά η Ελλάδα ξαναγεννιέται, τα σύμβολά της και τα αρχέτυπα της Μυθιστορίας της γίνονται οι οδηγοί του νέου οδοιπορικού μας. Ας επανασυνδεθούμε με τις λησμονημένες αξίες μας, αρετές μας, τα ιερά και τα όσια μας, ας επανδρώσουμε την ψυχή μας με την γνώση των θεών μας, των φιλοσόφων μας, των παιδαγωγών μας και των ηρώων μας. Εδώ ψηλά ας απελευθερώσουμε τις μνήμες της συλλογικής και ατομικής μας ιστορίας, ανυψώνοντας το βλέμμα μας, την ψυχή μας και τον Νού μας στα ψηλά μονοπάτια των ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ !!!
ΑΓΑΝΝΙΦΟΣ ΝΙΦΟΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΓΛΗΕΙΣ ΑΙΩΝΙΟΣ ΟΛΥΜΠΟΣ
Η ΠΑΡΕΑ
