Τα κείμενα που αποδίδονται στον Ορφέα και τους μαθητές του, τα μέλη των Ορφικών θιάσων, αποτελούνται από τις ακόλουθες ενότητες (α) Ύμνοι, (β) Αργοναυτικά, (γ) Λιθικά και (δ) Αποσπάσματα. Όπως είναι φανερό, πρόκειται για τα κείμενα που διασώθηκαν από τη
Ετικέτα: Διόνυσος
ΟΙ ΝΥΜΦΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Οι Νύμφες ήταν γυναικείες μορφές θεϊκής καταγωγής, νεαρές στην ηλικία, που ζούσαν μέσα στην άγρια φύση, τριγύριζαν στα βουνά, συνοδεύοντας την Άρτεμη παίζοντας μαζί της. Ήταν όλες τους πανέμορφες, η Άρτεμη όμως ξεχώριζε με τη θωριά της ανάμεσά τους. Τραγουδούσαν και
Τα αρχαία ελληνικά μυστήρια
Η λέξη Μυστήριο στην αρχαία Ελλάδα σήμαινε το απόρρητο, το μυστικό, το άρρητο μέρος μιας τελετής ή λατρείας οι οποίες δεν γινόταν φανερές σε άτομα που δεν είχαν μυηθεί. Όπως φαίνεται και ετυμολογικά η λέξη παράγεται από το ρήμα Μυείν δηλαδή κλείνω και
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΟΜΗΡΙΚΟ ΥΜΝΟ “ΕΙΣ ΔΗΜΗΤΡΑ”
Η Περσεφόνη με το Ρόδι Εκείνοι που καταγίνονται με τη σπουδή του Εσωτερισμού γνωρίζουν ασφαλώς ότι οι Aγιες Γραφές των Αρχαίων Ελλήνων, δηλ. τα Eργα του Ομήρου, Ησιόδου, Πινδάρου, Ορφέα κ.α., γράφτηκαν για να διατηρήσουν την Εσωτερική Παράδοση. Δε γράφτηκαν
ΙΝΩ
Η Ινώ φροντίζει για την ανατροφή του Διόνυσου Καταγωγή Γάμος, τεκνοποιία, θάνατος, αποθέωση Οι παραλλαγές των τραγικών Η συνέχεια του Οβίδιου Η Ινώ Λευκοθέα Η διπλή ή τριπλή υπόσταση της θεάς με τα δύο ονόματα (Λευκοθέα) Καταγωγή Η Ινώ
Η διπλή ζωή της ψυχής και ο μύθος του διαμελισμού του Διονύσου
«Όπως έλεγε ο Εμπεδοκλής τον νοητό και τον αισθητο κατά μέρος γίνονται τόποι, όχι ότι πότε ο ένας (ο αισθητός) γίνεται και πότε ο νοητός (διότι πάντα είναι), αλλά ότι η δική μας ψυχή πότε ζει κατά τον νοητό και
Εγκοίμησις: Η Ιερή Ιατρική
υπότιτλοςΗ Αναζήτηση του Θεού στα ΌνειραΑπό τα Ασκληπιεία ως τα Σύγχρονα Ψυχοθεραπευτικά Εργαστήρια Η Αναβίωση του ΑσκληπιούΣτη βάση του βράχου όπου ορθώνεται ο Παρθενώνας, βρίσκεται το Ασκληπιείο Αθηνών. Μπορεί κανείς να φτάσει ως εκεί εύκολα, ανεβαίνοντας ανατολικά από το θέατρο
Τα είδη της μανίας κατά τον Πλάτωνα
Κάθε εμπειρία πνευματικού τύπου μπορεί να βασίζεται σε ατομικά χαρακτηριστικά, σε επίκτητη τεχνική ή σε επήρεια διαφόρων ουσιών. Σε κάθε περίπτωση το άτομο βλέπει, ακούει και βιώνει αυτό που για τους άλλους δεν υπάρχει, βρίσκεται σε άμεση επαφή με μία
Το φως του ‘Ηλιου
Ο Ήλιος παρέμεινε για τους αρχαίους Έλληνες μια ξέχωρη μορφή από αυτή του Απόλλωνα, όπως η Σελήνη μια ξέχωρη μορφή από αυτή της Άρτεμης. Η σύγχυση, που δεν καθιερώθηκε οριστικά παρά στη ρωμαϊκή εποχή, δεn βρίσκεται ούτε στον Όμηρο, ούτε
ΣΕΙΛΗΝΟΙ ΚΑΙ ΣΑΤΥΡΟΙ
Δίπλα στις Μαινάδες ως συμπλήρωμά τους στη συνοδεία του Διονύσου υπήρχαν όντα ειδικού χαρακτήρα, μισο-άνθρωποι και μισο-ζώα, οι Σάτυροι και οι Σειληνοί, που όντας στην αρχή ξεχωριστοί, κατέληξαν αργότερα να συγχέονται και να θεωρούνται όμοιοι. Είναι ιδιαίτερα γνωστοί από τις
O Όμηρος και η ονομασία “Ελλάς” – “Έλληνες”
“οι τε είχον Φθίην ήδ’ Ελλάδα καλλιγύναικα Μυρμιδόνες δε καλεύντο και Έλληνες και Αχαιοί”
Οι Μαινάδες
Στον Όμηρο ο Διόνυσος δεν είναι ακόμη Ολύμπιος, Στη ζωοφόρο του Παρθενώνα καταλαμβάνει μια θέση ανάμεσα στους καθισμένους θεούς περίπου μεταξύ του Όμηρου και της εποχής του Φειδία. Ο Διόνυσος, όποια κι αν ήταν η φύση του, είναι ένας