Το άρθρο ζητάει από την Ελλάδα να μην υποκύψει στο γερμανικό bullying, καθώς το θέμα της δεν έχει μόνο ηθική διάσταση, αλλά και απόλυτα οικονομική. Ο αρθρογράφος Φιλίπ Λεγκρέν σημειώνει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση από την πρώτη στιγμή δεν διαχειρίστηκε σωστά την κρίση εντός των κόλπων της.
Τα έργα της είχαν χειρότερα αποτελέσματα σε σχέση με αυτά που έκαναν οι ΗΠΑ κατά την περίοδο της δικής τους κρίσης, ή η Ιαπωνία που επίσης βίωσε μια έντονα υφεσιακή περίοδο. Το ΑΕΠ της ΕΕ εξακολουθεί να είναι χαμηλό, ενώ η ανεργία καλπάζει. Η πολιτική στάση της Ευρώπης ορίζεται από το Βερολίνο και την Άνγκελα Μέρκελ και υλοποιείται στις Βρυξέλλες, ενώ κάποιες φορές μετριάζεται, αλλά πιο συχνά επιβάλλεται, από την ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη.
Αυτή η αλυσίδα, κατά τον Λεγκρέν, είναι καταστροφική. Και αυτό διότι συνεχίζονται άοκνα οι πολιτικές λιτότητας, οι περικοπές μισθών, η ανεκτικότητα προς τις τράπεζες, η άρνηση για αναδιάρθρωση του χρέους και η προσαρμογή στον μερκαντιλισμό της Γερμανίας: όλα αυτά οδηγούν την Ευρώπη στην τάφρο. Ούτε καν η έναρξη της ποσοτικής χαλάρωσης δεν πρόκειται να αλλάξει τα δεδομένα. Το να διευθετηθεί ένας συμβιβασμός που θα μετατοπίζει τη γραμμή της Μέρκελ κατά ένα χιλιοστό θα είναι ένα λάθος -αυτό που πρέπει να αμφισβητηθεί και να διαλυθεί είναι η γερμανική θέση.
Η Ελλάδα δεν μπορεί μόνη της
Η Ελλάδα από μόνη της δεν είναι σε θέση να αλλάξει την Ευρωζώνη, αλλά θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης της αυξανόμενης πολιτικής αντίδρασης εναντίον των πολιτικών που προκαλούν στασιμότητα στην Ευρωζώνη. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια υπάρχει η ελπίδα ότι το «νεκρό χέρι του Μερκελισμού» θα ξεκουμπωθεί.
Κατά τον Λεγκρέν, το σχέδιο τεσσάρων σημείων που υπέβαλε ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι εξόχως λογικό. Προϋποθέτει μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα, αύξηση των κοινωνικών δαπανών, λιγότερο επαχθείς υποχρεώσεις και κυρίως μεταρρυθμίσεις, με τη βοήθεια του ΟΟΣΑ, που θα αλλάξουν κατά πολύ την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας. Στο παράλληλο σύμπαν του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όμως, θεωρείται μια ανεύθυνη πρόταση. Η Ελλάδα πρέπει να απομυζηθεί για να εξυπηρετήσει τους ξένους πιστωτές της, στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Και ενώ η ελληνική κυβέρνηση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, υπάρχει ο φόβος πως θα επικρατήσει η Γερμανία. Η Ελλάδα μπορεί να ξεμείνει από μετρητά, η ΕΚΤ περιορίζει τη ρευστότητα, έτσι ο συμβιβασμός-παράδοση μπορεί να συμβεί τώρα. Κι όμως, αναφέρει το άρθρο, αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ, τότε τα χρέη της προς τις πιστώτριες χώρες δεν θα αποπληρωθούν ποτέ, ενώ οι κερδοσκόποι θα ποντάρουν στην επόμενη χώρα που θα την ακολουθήσει, με την Πορτογαλία να είναι πρώτη στη λίστα.
Τι θέλουν το Βερολίνο και η Φρανκφούρτη
Θέλουν όντως το Βερολίνο και η Φρανκφούρτη να σπρώξουν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού; Αμφιβάλλω, λέει ευθαρσώς ο Λεγκρέν. Η Ελλάδα έξω από το ευρώ και χωρίς το χρέος στους ώμους της θα περάσει από μια φάση χάους, αλλά στη συνέχεια θα καταφέρει να αναπτυχθεί. Συνέβη ακόμα και στην Αργεντινή, παρά την κακοδιαχείριση της κατάστασής της από τους πολιτικούς της.
Ο Λεγκρέν επικαλείται την εναλλακτική επιλογή που έχει η Ελλάδα έτσι όπως την έχουν εκθέσει ο Γουίλεμ Μπούιτερ, επικεφαλής οικονομολόγος της Citigroup, και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Τζον Κοκρέιν. Σύμφωνα με αυτή, η χώρα θα μπορούσε να καλύψει τις εγχώριες υποχρεώσεις της, όπως πληρωμές συντάξεων, με την έκδοση διαπραγματεύσιμων IOUs που θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τις πληρωμές φόρων -στην πραγματικότητα θα δημιουργούσε ένα παράλληλο νόμισμα. Αυτό το εικονικό χρήμα θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί και για άλλους σκοπούς: για παράδειγμα, για την ανακεφαλαιοποίηση των προβληματικών τραπεζών. Αυτό θα επέτρεπε στην ελληνική κυβέρνηση να αθετήσει τις υποχρεώσεις της προς τους πιστωτές της στην ΕΕ σχετικά ανώδυνα, παραμένοντας εντός του ευρώ.
Για να καταλήξει: «Το καθεστώς της Ευρωζώνης όπως και πολλά ΜΜΕ θεωρούν ανόητο να αντισταθεί η Ελλάδα στη Γερμανία. Αλλά είναι το ίδιο ανόητο και να υποκύψει. Αυτό που θα συμβεί είναι να αφήσει τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής στο στρατόπεδο του αντι-Μερκελισμού, κάτι που θα προμήνυε κακούς πολιτικούς οιωνούς. Εφόσον η ελληνική κυβέρνηση είναι πρόθυμη να παραμείνει σταθερή -όπως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και πολλοί Ευρωπαίοι την καλούν να κάνει- μπορεί να κερδίσει μια πιο δίκαιη συμφωνία για τον ελληνικό λαό και, με λίγη τύχη, για την Ευρωζώνη».
