Κατά τήν ἐπίσκεψή μας, διαπιστώσαμε ὅτι στόν τύμβο διεξάγονται ἔργα. Ἄν εἶναι πρόσφατα ἤ ἄν ἔχουν παγώσει ἀμέσως μετά τήν ἔναρξή τους, δέν τό γνωρίζουμε.
Ὁ χῶρος εἶναι περιφραγμένος μέ ἕνα συρματόπλεγμα τό ὁποῖο καταρρέει. Γεμάτος μέ διάφορα οἰκοδομικά ὑλικά καί μέ πολύ περισσότερα σκουπίδια. Τά σκέπαστρα τῶν σαρκοφάγων (ἄν δέν κάνουμε λάθος) στηρίζονται ὄρθια, δεμένα σέ μερικά ἀσθενικά πευκάκια. Οἱ φωτογραφίες τοῦ ἄρθρου ἔχουν παρθεῖ ἐξωτερικά της περίφραξης, σεβόμενοι τήν ἀσθενική, συρμάτινη ὁριοθέτηση τοῦ τύμβου…
Ἄν ὁ τάφος εἶναι ὄντως τοῦ Σοφοκλέους, τότε πρόκειται γιά ἕνα ἀπό τά πιό σημαντικά ἀρχαιολογικά σημεῖα τῆς Ἀθήνας, ἀλλά καί ὁλόκληρης τῆς Ἑλλάδας. Διότι, ἄλλο πράγμα εἶναι νά ἀναφέρεσαι ἁπλῶς σέ κάποιον ἐπιφανῆ ἀρχαῖο ποιητή, καί ἄλλο νά περιδιαβαίνεις τόν τόπο στό ὁποῖο ἔχει ταφεῖ ἡ σωρός του.
Ὅταν ἡ ἱστορία γίνεται χειροπιαστή, τότε αὐτομάτως ἡ σημασία της ἀναβαθμίζεται. Καί οἱ μνῆμες ζωγραφίζονται μέ εἰκόνες ἀπό τόπους καί μνημεῖα. Ὅταν ἡ στείρα ἀκαδημαϊκή γνώση περνάει στήν διάσταση τοῦ χειροπιαστοῦ, ὅπως εἶναι ἡ ὕπαρξη τοῦ τάφου ἑνός μεγάλου Ἕλληνα ποιητοῦ, τότε γίνεται πιό προσιτή καί πιό ἀγαπητή ἀπό τούς νέους ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας. Καί αὐτό εἶναι τό ζητούμενο γιά κάθε πολιτισμό πού θέλει νά συνεχίσει νά ὑπάρχει…
Πηγή: ΒΙΣΑΛΤΗΣ
