Οι απόγονοι του Θαλή, του Ηράκλειτου, του Πλάτωνα, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και όλων των αναρίθμητων γεννητόρων του γήινου-ανθρώπινου πολιτισμού, σήμερα είναι λειψανολάτρες και προσκυνούν ζώνες, χέρια, δώρα μάγων, ξύλα, και όπως είδαμε στον Απολλώνιο, ακόμη και ”άγιες” παντόφλες, βυθίζοντας την πατρίδα μας συνεχώς στο σκοτάδι.
Αν νομίζουμε ότι η τραγική οικονομική μας κατάσταση είναι το μεγάλο μας πρόβλημα πλανόμαστε πλάνην οικτράν. Η οικονομική μας κατάντια είναι το αποτέλεσμα της αιτίας. Η οποία είναι ο πνευματικός μαρασμός σε όλα τα επίπεδα και προεκτάσεις.
Ακριβώς πάνω σε αυτόν τον γενικό μαρασμό του πνεύματος πάτησε και η προπαγάνδα των τελευταίων ετών μέσω των ΜΜ «Ε», με την πλύση εγκεφάλου, ότι είμαστε λέει πολίτες του κόσμου και πως όποιος μιλάει για πατρίδα και ιδανικά προγόνων, στιγματίζεται ως ακραίος με όλες τι άλλες αηδίες και τα παρελκόμενα που προσάπτονται. Με αναπόφευκτο αποτέλεσμα, στο τέλος να μείνουμε χωρίς πατρίδα.
Όπως ακριβώς έγινε τις τελευταίες μέρες του θεοκρατικού βυζαντίου. Έξι μήνες πριν την άλωση γινόταν οδομαχίες μέσα στην Πόλη, από δυο αντιμαχόμενες παρατάξεις. Η αίτια του καβγά; Αν οι άγγελοι έχουν φύλο ή όχι. Πνευματική παρακμή αισχίστου είδους. Και την κρίσιμη στιγμή, που υπερασπιζόταν την Πόλη ο Αυτοκράτορας με 7000 στρατιώτες, πάνω από 120.000 φυγόστρατοι, ήταν κλεισμένοι σε μοναστήρια ντυμένοι καλόγεροι. Ενώ ο Γεννάδιος Σχολάριος φώναζε: «Ανοίξτε τις πύλες του κάστρου, αντί να περιμένετε να τις ανοίξει ο εχθρός. Αφήστε τον να μπει στην πόλη. Τότε άγγελος εξολοθρευτής θα σας σώσει…». Μόνο που αντί να κατέβει άγγελος με φτερά, έκανε φτερά η Ελευθερία. Δεν ήταν μόνο τα καταχθόνια σχέδια των ανθενωτικών η αιτία της συμφοράς. Η κυριότερη αίτια ήταν η θεοκρατία της εποχής, η πνευματική παρακμή και η απώλεια (με νόμους) της εθνικής συνείδησης. Οποιοσδήποτε όποιας εθνότητας κι αν ήταν, αν ήταν χριστιανός, ήταν και πολίτης του κράτους. Η Ελληνική εθνική συνείδηση για αιώνες ήταν υπό διωγμό. Μόνο που… δεν υπάρχει εθνότητα που να ονομάζεται χριστιανία. Ούτε βρήκα πουθενά στα κείμενα του ισχύοντος δόγματος την λέξη πατρίδα, ούτε κάτι υπέρ της δικής μας πατρίδας. Το αντίθετο μάλιστα (Ζαχαρίας Θ΄ 13-15). Στο τέλος ο Παλαιολόγος θυμήθηκε ότι ήταν Έλληνες, αλλά ήταν πολύ αργά.
Η Ιστορία επαναλαμβάνετε και αν αγνοήσουμε τα διδάγματα της, είμαστε υποχρεωμένοι να την ξαναζήσουμε… Ο Κοραής αγωνιζόταν να θυμίσει στους Έλληνες τις ρίζες τους για να πάρουν δύναμη από αυτές και να αποκτήσουν την Ελευθερία τους. Σήμερα γίνετε προσπάθεια να ξεχαστούν οι ρίζες οι αξίες και τα ιδανικά των Ιερών προγόνων μας για να γίνουμε «πολίτες του κόσμου» χωρίς ταυτότητα.
Όταν όμως θα χάνετε η πατρίδα μας δεν πρόκειται να την σώσει ούτε ο «κόσμος» του οποίου γίναμε πολίτες, ούτε τα είδωλα του βυζαντινού μεσαίωνα που περιφέρονται…
Πηγή: ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
