ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΞΩΔΙΚΗΣ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΕΩΣ
ΠΕΡΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑΣ
(ΕΣΤΑΛΗ ΤΟ ΕΤΟΣ 2002 ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ,
ΜΕ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ)
Η χρήση των όρων “ειδωλολατρεία”, “ειδωλολάτρες”, “ειδωλολατρικές δοξασίες”, κλπ. με αναφορά στις θρησκευτικές αντιλήψεις των Ελλήνων, είναι ιστορικά καταδικασμένη! Χρησιμοποιήθηκαν σε μια ταραγμένη εποχή αδόκιμα και εντελώς συνθηματολογικά σε βάρος καθετί Ελληνικού και, παρέχοντας επίπλαστο “ηθικό έρεισμα”, υπέθαλψαν την καταστροφή των αριστουργημάτων της Ελληνικής Τέχνης, Αρχιτεκτονικής, και εν γένει του Ελληνικού Πολιτισμού (αγάλματα, ναοί, θέατρα, συγγράμματα, βιβλιοθήκες, κλπ.).
Δεν είναι όροι περιγραφικοί, αλλά υβριστικοί! Όσοι τους χρησιμοποιούν δεν το κάνουν για να περιγράψουν αντικειμενικά μια ανθρώπινη συμπεριφορά ή κατάσταση, αλλά θέλουν να εκφράσουν περιφρόνηση και υποτίμηση. Στο ερώτημα: “Τί είναι ειδωλολατρεία;” αφενός αδυνατούν και αφετέρου αποφεύγουν να απαντήσουν επί της ουσίας· τους αρκεί η συνειρμική ταύτιση με συγκεκριμένο κύκλο θρησκευτικών αντιλήψεων! Εξ αυτού του γεγονότος και μόνον θα αρκούσε να καταδειχθεί ότι όσοι χρησιμοποιούν τους όρους αυτούς, το κάνουν επί σκοπόν εξυβρίσεως, διότι:
α) γνωρίζουν ότι οι επίπλαστοι αυτοί χαρακτηρισμοί είναι πρόσφοροι να παράγουν εξωτερικά την εντύπωση καταφρόνησης ορισμένου προσώπου ή κύκλου προσώπων, άρα και ικανοί να προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψή τους,
β) έχουν την πρόθεση και επιθυμούν να περιέλθει η προσβλητική εκδήλωση της τιμής στην γνώση ορισμένου προσώπου ή κύκλου προσώπων.
Ατυχώς και σε επίπεδο συνθηματολογίας, ως “είδωλα” χαρακτηρίστηκαν από τον Ιεχωβισμό και τον πρώιμο Χριστιανισμό τα αγάλματα… για να “προκύψει” στην συνέχεια, η μεγαλύτερη πολιτισμική καταστροφή στην ιστορία της Ανθρωπότητας: Πάνω από ένα εκατομμύριο ελληνικά αγάλματα έγιναν συντρίμμια!
Ωστόσο, λατρευτικά αγάλματα στις Εκκλησίες τους έχουν τόσο οι Καθολικοί Χριστιανοί και άλλα χριστιανικά Δόγματα, όσο και οι Βουδιστές… Αυτοί είναι ή δεν είναι “ειδωλολάτρες”; Διότι, εάν είναι, λόγοι “ίσης μεταχείρισης” θα επέβαλαν να απευθύνονται και προς αυτούς οι ίδιοι ή ανάλογοι χαρακτηρισμοί· εάν δεν είναι, τότε, αποδεικνύεται άνευ ετέρου αυθαίρετη, εσφαλμένη και υποκριτική η ταύτιση των αγαλμάτων με δήθεν “είδωλα”.
Η επιλεκτική, λοιπόν, χρήση των ανωτέρω όρων – χαρακτηρισμών καταδεικνύει ακόμα περισσότερο τον σκοπό εξυβρίσεως.
Επειδή, κατά τα ανωτέρω, η χρήση των χαρακτηρισμών αυτών σήμερα και μάλιστα με ανανεωμένη μορφή, όπως: “νέο-ειδωλολάτρες”, “νοσταλγοί της ειδωλολατρείας”, “περίεργοι τύποι”, κλπ. … από οποιονδήποτε, με αναφορά στις θρησκευτικές αντιλήψεις, πεποιθήσεις και ιεροπραξίες των Ελλήνων (Αρχαίων και Σύγχρονων) συνιστά αδικαιολόγητη και ανεπίτρεπτη προσβολή τους, στοιχειοθετεί δε κατά Νόμον αδίκημα και, ιδίως, το αδίκημα της εξυβρίσεως και της συκοφαντικής δυσφημήσεως (άρθρα 361 και 363 ΠΚ), καθώς και το αδίκημα της καθυβρίσεως θρησκεύματος (άρθρα 198-199 ΠΚ), το οποίο διώκεται αυτεπαγγέλτως.
Επειδή, κατά το παρελθόν, η χρήση τέτοιων χαρακτηρισμών έδωσε έναυσμα και παρακίνησε μεγάλο αριθμό απληροφόρητων ατόμων σε φανατισμούς, λεηλασίες, σφαγές, και κάθε είδους καταστροφική συμπεριφορά σε βάρος των Ελλήνων και των δημιουργημάτων του Ελληνικού Πολιτισμού.
Επειδή και σήμερα, η χρήση τέτοιων χαρακτηρισμών δίνει έναυσμα και παρακίνηση σε εκδήλωση ανάλογων καταστροφικών συμπεριφορών, όσοι τους χρησιμοποιούν μεταβάλλονται σε ηθικοί αυτουργοί, διότι εκ προθέσεως καλλιεργούν μια αίσθηση απαξίας προς καθετί το αυθαίρετα και συνθηματολογικά χαρακτηριζόμενο ως “ειδωλολατρικό”, προκαλώντας την απόφαση σε άλλους -και δη κατά τρόπο φανατικό στο λεγόμενο “ποίμνιό τους”- να καταστρέψουν ό,τι έχει διασωθεί από τον Πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδος (βλ. τις πρόσφατες καταστροφές των αγαλμάτων της Ελληνιστικής Περιόδου, με απεικονίσεις του Βούδα, στο Αφγανιστάν, αλλά και στην Ελλάδα, τις καταστροφές στο ιερό του Απόλλωνος και Διονύσου στην Ραπεντώσα της Αττικής, κ. α.)
Επειδή η Ιστορία και τα πολιτιστικά επιτεύγματα των Αρχαίων Ελλήνων, σε κάθε τομέα, αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο και αναπόσπαστο τμήμα της Παράδοσής μας, εμείς ως Σύγχρονοι Έλληνες, απόγονοι εκείνων και μέτοχοι των όσων μας κληροδότησαν, κατοικούντες στους ίδιους ιερούς τόπους που εκείνοι μεγαλούργησαν, αισθανόμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι αλλά και υπεύθυνοι για την διαφύλαξη και συνέχιση αυτής της Παράδοσης· γι΄αυτό και αισθανόμαστε βαθύτατη οδύνη και προσωπική προσβολή όταν ακόμη και σήμερα καθυβρίζονται, δυσφημίζονται και συκοφαντούνται ασύστολα οι Πρόγονοί μας ως δήθεν “ειδωλολάτρες” και μάλιστα μέσα στην ίδια την Ελλάδα, από πρόσωπα που καταχρώνται της θέσεώς τους και δη από “κατ΄ επάγγελμα και κατά συνήθεια” ιερωμένους!…
Αθήνα 26 Ιουλίου 2002
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ – ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
