Γράφει ο συγγραφέας Γιώργος Λεκάκης, www.lekakis.com
Συμπληρώθηκαν 140 χρόνια (1869) από την γέννηση και 60 χρόνια από τον θάνατο (1949) του διοικητού της Μεραρχίας Ξάνθης, Κωνσταντίνου Μαζαράκη-Αινιάνος, αξιωματικού του πυροβολικού, ο οποίος αποστρατεύθηκε – αιτήσει του – με τον βαθμό του αντιστρατήγου, στις 11.10.1926.
Ο Κ. Μαζαράκης-Αινιάν καταγόταν από ιστορική οικογένεια της Κύθνου.
Αποφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και κατατάχθηκε στο στράτευμα (10.8.1890).
Έλαβε μέρος στον ατυχή πόλεμο του 1897, ως αξιωματικός (ανθυπολοχαγός) πυροβολικού του στρατού Θεσσαλίας. Το 1904 έγινε – εκ των πρώτων – μέλος του Μακεδονικού Κομιτάτου, που οργανώθηκε στην πόλη των Αθηνών. Συμμετείχε στον μακεδονικό Αγώνα με το ψευδώνυμο καπετάν-Ακρίτας (1904-1908). Ηγήθηκε των αγώνων προς ματαίωση των προσπαθειών των κομιτατζήδων. Γι' αυτό και τον ύμνησε η λαϊκή μούσα στην Βόρειο Ελλάδα! Το 1908 εστάλη στην Γαλλία, ως μέλος επιτροπής, για την κατασκευή του εκλεγέντος, τότε, ταχυβόλου πυροβόλου συστήματος «Σνάιντερ». Το 1912 ειδήλθε εκ των πρώτων στην Θεσσαλονίκη, επί κεφαλής προσκόπων. Στους Βαλκανικούς Αγώνες (1912-13) ήταν λοχαγός, διοικητής του Σώματος Προσκόπων Μακεδονίας. Τότε, μετά από πείσμωνα αγών κατά των Τούρκων, έσωσε την σιδηροδρομική γέφυρα στην μάχη του Λουδία/Καρά-Ασμάκι (20.12.1912), ενώ κατέλαβε πρώτος πλείστες πόλεις της Ανατ. Μακεδονίας. Γι' αυτό και έγινε φρούραρχος Σερρών. Με τους προσκόπους του έσωσε από ανατίναξη και την σιδηροδρομική γραμμή Σερρών-Ξάνθης, που επιχείρησαν οι Βούλγαροι.
Έλαβε επίσης μέρος, ως αντισυνταγματάρχης – δ/κτής συντάγματος ορειβατικής πυρβολαρχίας – υπηρετών στην Θεσσαλονίκη, στο Εθνικό Κίνημα της Θεσσαλονίκης (1916). Απετέλεσε και μέλος της σχετικής «Επιτροπής Εθνικής Αμύνης», μέχρι της αφίξεως του Ελ. Βενιζέλου. Έναν χρόνο αργότερα, ως συνταγματάρχης, με την επικράτηση της Εθν. Αμύνης και την ένωση του κράτους, ανέλαβε την δ/νση του Πυροβολικού του υπ. Στρατιωτικών. Το 1918 τον βρίσκουμε στρατιωτικό ακόλουθο της ελληνικής πρεσβείας στην Βέρνη.
Και έρχεται το 1919 που ως υποστράτηγος γίνεται δ/κτής της Μεραρχίας Ξάνθης, με την οποία μετείχε στις επιχειρήσεις της Δυτ. Θράκης. Το 1920 η μεραρχία του έκανε απόβαση στο Πάνορμο και ανέλαβε τις επιχειρήσεις της Στρατιάς της Μ. Ασίας από το Μπαλή-κεσέρ προς την Προύσα… Τον αμέσως επόμενο μήνα ανέλαβε τις επιχειρήσεις της Ανατ. Θράκης, εναντίον του Τζαφφέρ-Ταγιάρ, προς κατάληψιν της Αδριανουπόλεως! Για τον σκοπό αυτό πέρασε την μεραρχία του στις ανατολικές όχθες του Έβρου με λεμβόζευκτες γέφυρες! Προαχθείς σε στρατηγό διετέλεσε αρχηγός της ελληνικής στρατιωτικής αποστολής στην Βουλγαρία.
Μετά τις εκλογές του 1920 και την επιστροφή του βασιλέως Κωνσταντίνου, ο Κ. Μαζαράκης ετέθη εκτός στρατεύματος (1.11.1920-Σεπτ. 1922). Αλλά ανεκλήθη μετά την καταστροφή του 1922 και διετέλεσε πρόεδρος της ανακριτικής Επιτροπής των Μικρασιατικών Επιχειρήσεων. Και κατήρτισε έκθεση περί των στρατιωτικών δοσιλόγων…
Τον ήρωα, λοιπόν, αυτόν λησμόνησαν να τιμήσουν οι ευεργετηθείσες απ' αυτόν πόλεις: Και η Θεσσαλονίκη, και οι Σέρρες και η Ξάνθη…
(*) Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Χρόνος” της Κομοτηνής, στις 12.1.2010.
