Αφού ο λοιπόν ο θεός δημιούργησε συμμετρία στα πράγματα που ήταν ακατάστατα και τα έβαλε όλα σε τάξη δημιούργησε από όλα αυτά όλο το σύμπαν, που είναι ένα μοναδικό πλάσμα και έχει μέσα όλα τα θνητά και αθάνατα όντα. Μόνος του έγινε ο δημιουργός των θεϊκών όντων και στην συνέχεια ανέθεσε σε αυτά τα πλάσματα του να πλάσουν τους θνητούς.
Οι θεοί αυτοί, κατά μίμηση του πατέρα τους, παίρνοντας από αυτόν την Αρχή της αθάνατης ψυχής, σκάλισαν γύρω από αυτή το θνητό σώμα και της το έδωσαν, για να χρησιμοποιεί σαν όχημα, και θεμελίωναν σε αυτό ένα άλλο είδος ψυχής, το θνητό.
Το θνητό μέρος της ψυχής έχει μέσα του φοβερά και αναπόφευκτα πάθη.
Πρώτα την ηδονή, που είναι πολύ μεγάλο δελεαστικό στοιχείο για το κακό.
Έπειτα τις λύπες, που διώχνουν τα καλά, κι ακόμη το θάρρος και το φόβο, που είναι δύο ασύνετοι σύμβουλοι.
Το θυμό, που δύσκολα καταλαγιάζει, και την ελπίδα που παρασύρει εύκολα.
Αυτά τα ανακάτωσαν με την παράλογη αίσθηση και με τον έρωτα που τα αποτολμά όλα, και σύνθεσαν αναγκαστικά το θνητό γένος.
Και για τους λόγους αυτούς λοιπόν δείχνοντας σεβασμό να μην μιάνουν το θεϊκό στοιχείο, πέρα από όσο ήταν αναπόφευκτο, τοποθέτησαν το θνητό στοιχείο σε άλλο μέρος του σώματος βάζοντας τον λαιμό σαν ισθμό και όριο ανάμεσα στο κεφάλι και στο στήθος, για να είναι χωρισμένα με την παραβολή του σβέρκου.
Μέσα λοιπόν στο στήθος και στο λεγόμενο θώρακα έβαζαν το θνητό μέρος της ψυχής. Και επειδή ένα μέρος της ψυχής είναι από την φύση του καλύτερο και άλλο χειρότερο, κατασκεύασαν ένα χώρισμα στην κοιλότητα του θώρακα όπως χωρίζουμε τα ενδιαιτήματα των ανδρών και των γυναικών χωριστά τοποθετώντας στη μέση το διάφραγμα.
Εκείνο λοιπόν το μέρος της ψυχής που μετέχει στην ανδρεία και στην ορμή, επειδή έχει την τάση της φιλονικίας, το τοποθέτησαν πιο κοντά στην κεφαλή, ανάμεσα στο διάφραγμα και στο λαιμό, για να ακούει την λογική και να συγκρατεί με την βία τα είδη των επιθυμιών, κάθε φορά που δεν είναι πρόθυμα να υπακούσουν στις εντολές που εκπέμπει η ακρόπολη της λογικής.
ΠΛΑΤΩΝ, ΤΙΜΑΙΟΣ
