Στα λειτουργικά βιβλία τα ψαλλόμενα και αναγιγνωσκόμενα στις εκκλησίες και τα μοναστήρια της Ελλάδος κείμενα, στους ύμνους, στις ωδές, στις παρακλήσεις, στα τροπάρια ο Ελληνισμός χαρακτηρίζεται «μωρία», « αγνωσία», «πλάνη», « απιστία», «λυμαντική βλάβη», «πλάνου δυναστεία», « αρχεκάκου παγίς», «άκανθα αγνωσίας », «πολύθεος απάτη », «εσπέρα αθεΐας», «σκότος πλάνης», « ύλη δυσσεβείας», «πλάνη διαβόλου», «θάλασσα πλανών»· και οι άνθρωποι του Ελληνορρωμαϊκού κόσμου «αγέλαι εθνών » κ.λπ.:
• Ωδή γ, σελ. 21: «Σοφία και γνώσει αληθεί οι μάρτυρες πληρούμενοι, ελληνικήν σοφίαν εμώραναν, τον σοφιστήν τε κακίας ώλεσαν, και στερρώς αθλήσαντες, επαξίως έλαβον τους της νίκης στεφάνους γηθόμενοι.» ( Από την «Παρακλητική» η «Οκτώηχο», όπως και τα επόμενα.)
• «Διδάσκαλον κτησάμενοι την σοφίαν, ένδοξοι, την του Πατρός εν Πνεύματι των Ελλήνων απεμωράνατε την σοφίαν, θεόπται αξιάγαστοι .» (Πέμπτη πρωί.)
• Εις τον Όρθρον, σελ. 231: «Οι άσοφοι φιλοσόφους κατήσχυναν, τους ρήτορας αλιείς επεστόμισαν και γεγόνασι των εθνών σοφοί διδάσκαλοι, φωτίσαντες τα πέρατα φωτί της θείας γνώσεως, δι' αυτών διδόν ημίν το μέγα έλεος.»
• «Σοφούς και ρήτορας ως μωρούς απελέγξαντες τη γνώσει, παμμακάριστοι Απόστολοι.» («Τριώδιον», Πέμπτη της Β εβδομάδος, ωδή θ, σελ. 171.)
• «Ρήτορας πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους ορώμεν επί σοι, Θεοτόκε, απορούσι γαρ λέγειν το πως και παρθένος μένεις και τεκείν ισχύσασα.» (Σάββατο της Β εβδομάδος Τριωδίου, Γ Στάσις, σελ. 310.)
• «Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα, χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα .» (Σάββατο Ακαθίστου Ύμνου, Γ Στάσις, σελ. 310.)
• «Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί, χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί» (ομοίως).
• «Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα…» (ομοίως).
• «Χαίρε, Ελλήνων ο καθαιρέτης.» («Υμνολόγιον το χαρμόσυνον», Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου, 23 Απριλίου.)
• «Χαίρε, ότι κατηργήθησαν των Ελλήνων ραψωδοί.» ( Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, 30 Νοεμβρίου.)
• «Θεολόγω σου στόματι, θεολόγε Γρηγόριε,… εξήρανας την μωρίαν Ελλήνων και το ψεύδος…» (Μηναίον, Μικρός Εσπερινός , σελ. 203.)
• «Ψευδείς μεν εξέκλιναν Ελλήνων ύθλους (= φληναφήματα), πειθώ δε την τύραννον ανθρώποις μόνην είλκοντο…» (30 Ιανουαρίου, των Τριών Ιεραρχών, Κανών του Όρθρου, ωδή ζ, σελ. 252.)
• «Σοφία κρείττονι καλλωπιζόμενος, τους σοφούς των Ελλήνων θεαρχικώ σθένει απεμώρανας …» («Μηναίον» Μαρτίου, εις τον Κανόνα, ωδή δ, σελ. 84.)
• «Σταθηράν επιδεικνύμενος την ένστασιν, Μάρτυς Ευτύχιε, τους των Ελλήνων σοφούς ανδρείως κατήσχυνας…» («Μηναίον» Μαΐου, ωδή ζ, σελ. 104.)
• «Σοφία Θεού Ιουστίνος, ο σοφός κεκοσμημένος, την των Ελλήνων απεμώρανε φιλοσοφίαν εν χάριτι…» («Μηναίον» Ιουνίου, 1 του μηνός, Ιουστίνου μάρτυρος, του φιλοσόφου, εις τον Κανόνα, ωδή ζ, σελ. 8.)
• «Σοφίαν ευράμενος την ενυπόστατον, απεμώρανας Ελλήνων την σοφίαν…» («Μηναίον» Αυγούστου, 23 του μηνός, Λούπου μάρτυρος, εις τον Κανόνα, ωδή α, σελ. 134.)
• «Σοφίας της σεμνής, ιερώτατοι κλάδοι,… σοφίαν απεμώραναν των Ελλήνων εν χάριτι…» («Μηναίον» Σεπτεμβρίου, 17 του μηνός, Πίστεως- Ελπίδος- Αγάπης και Σοφίας μητρός αυτών, εις το Κοντάκιον, σελ. 117.)
• «Οι των Ελλήνων σοφοί, ηττηθέντες τοις σοφοίς δόγμασιν…» (22 Σεπτεμβρίου, Φωκά ιερομάρτυρος, ωδή ε, σελ. 137.)
• «Σοφώτατα της Ελληνικής κατεφρόνησας σοφίας, ένδοξε…» (2 Οκτωβρίου, Κυπριανού, ωδή η, σελ. 15.)
• «Καταπτύσας των Στωικών φιλοσόφων, των απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο …» (3 Οκτωβρίου, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, εις το Δοξαστικόν Εσπερινού, σελ. 16.)
• «Των γαρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την Στωϊκήν φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε…» (18 Νοεμβρίου, Πλάτωνος και Ρωμανού μαρτύρων, εις το Δοξαστικόν Εσπερινού, σελ. 122.)
