Την Παρασκευή 23/12 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο κατάστημα Everest στο Κερατσίνι, στη συμβολή των Λεωφ. Δημοκρατίας…
και Βενιζέλου με αφορμή τον θάνατο της 42χρονης εργαζόμενης Βασιλικής Παραστατίδου από έκρηξη, λόγω ανύπαρκτων μέτρων ασφαλείας κατά την διάρκεια εργασιών, στο υπόγειο του καταστήματος Everest στην Πλατεία Βικτωρίας. Έγινε συμβολικός αποκλεισμός του καταστήματος με άνοιγμα πανό στην είσοδό του για τρία τέταρτα και μοίρασμα κειμένων έξω από το κατάστημα ενώ πραγματοποιήθηκε μοίρασμα κειμένων και στην Αμφιάλη…..
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε σε εκατοντάδες αντίτυπα:
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ
(για την εργοδοτική δολοφονία υπαλλήλου στα EVEREST)
Το πρωί της Πέμπτης 1ης Δεκέμβρη 2016 σημειώθηκε έκρηξη στο κατάστημα EVEREST στην πλατεία Βικτωρίας, στην Αθήνα, με τραγικό αποτέλεσμα τον θάνατο της 42χρονης λογίστριας Βασιλικής Παραστατίδου και τον τραυματισμό 3 ακόμα εργαζομένων και 2 περαστικών. Η εργαζόμενη εγκλωβίστηκε στο γραφείο που δούλευε στο υπόγειο του καταστήματος, δίπλα στην κουζίνα που εκείνη την ώρα γίνονταν εργασίες συντήρησης, χωρίς προφανώς την απαραίτητη πρόβλεψη και μέτρα ασφαλείας από την εταιρεία.
Η αλυσίδα καταστημάτων EVEREST, που μαζί με την ΔΕΛΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ, τον ΜΠΑΡΜΠΑ ΣΤΑΘΗ, τα GOODY'S, τη LA PASTERIA, την OLYMPIC CATERING και δεκάδες άλλες εταιρείες εστίασης ανήκουν στον όμιλο VIVARTIA του Βγενόπουλου, αποτελεί ένα σύγχρονο εργασιακό κάτεργο: κατώτατοι και υποκατώτατοι μισθοί, ελαστικά ωράρια, ένταση εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες, επισφάλεια των εργαζομένων, εκβιαστικές πρακτικές ενάντια στους εργαζομένους και όπως αποδείχτηκε ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας.
Το συγκεκριμένο συμβάν, δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον κανόνα της καθημερινότητας στους χώρους δουλειάς και έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των κατ΄ευφημισμό «εργατικών ατυχημάτων» που επιφέρουν είτε τον τραυματισμό είτε τον θάνατο εργαζόμενων. Μιας και τα (αυτονόητα) μέτρα και μέσα προστασίας των εργαζομένων αντιμετωπίζονται από τα αφεντικά (ακόμα περισσότερο απ' ότι στο παρελθόν) ως κόστος πολυτελείας, παράλληλα με τις ελαστικότερες νομοθεσίες, τους ανύπαρκτους ελέγχους και το περίσσευμα κατανόησης (προς τους εργοδότες) από τις κρατικές υπηρεσίες και τους κάθε λογής κυβερνώντες. Δεν ήταν τυχαία ανύπαρκτες οι προβλέψεις ασφάλειας στις εργασίες συντήρησης στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ (διυλιστήριο Ασπροπύργου), συνιδιοκτησίας ελληνικού κράτους και ομίλου Λάτση, ενάμιση χρόνο πριν, με αποτέλεσμα τον θάνατο 4 εργατών από έκρηξη.
Οι εργασιακοί κίνδυνοι, οι εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και τα εξοντωτικά ωράρια, οι διαρκείς μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, οι απολύσεις και ο εκβιασμός της ανεργίας, η εκτεταμένη υποαπασχόληση και επισφάλεια, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας με ωρομίσθια-χαρτζιλίκι, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, η μετατροπή των εργοδοτικών αυθαιρεσιών και απειλών σε “κανονικότητα”, το χτύπημα κάθε μορφής διεκδίκησης, συνθέτουν τις σημερινές εργασιακές συνθήκες γαλέρας. Μια πραγματικότητα που αναμένεται ακόμα σκληρότερη, δεδομένου ότι το κεφάλαιο (ντόπιο και διεθνές) και οι μηχανισμοί εξουσίας (εγχώριοι και υπερεθνικοί) ετοιμάζουν νέο πακέτο αντικοινωνικών-αντεργατικών μέτρων, κλιμακώνοντας ακόμα περισσότερο τη λεηλασία των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων.
Μέσα σε συνθήκες όξυνσης της εκμετάλλευσης και των κοινωνικών αποκλεισμών, οι “από κάτω” δεν έχουμε τίποτα να ελπίζουμε από την ανάθεση των υποθέσεων και της ζωής μας σε κόμματα και ηγέτες “σωτήρες” ή στις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Μόνη μας δυνατότητα για κοινωνική-ταξική ανασυγκρότηση και αντεπίθεση είναι η συλλογικοποίηση και η αλληλεγγύη, οι αυτοοργανωμένοι, ακηδεμόνευτοι, ριζοσπαστικοί κοινωνικοί-ταξικοί αγώνες στους εργασιακούς και εκπαιδευτικούς χώρους, στους δρόμους και στις γειτονιές.
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ
