Δαίμονα κικλήσκω, μέγαν, ευηγήτορα, φρικτόν,
μειλίχιον Δία, παγγενέτην, βιοδώτορα θνητῶν,
Ζῆνα μέγαν, πολύπλαγκτον, ἀλάστορα, παμβασιλῆα
πλουτοδότην, ὁπόταν γε βρυάζων οἶκον ἐσέλθη
ἔμπαλι δὲ τρύχοντα βίον θνητῶν πολυμόχθων·
ἐν σοὶ γὰρ λύπης τε χαρᾶς τε κληῖδες ὀχοῦνται.
τοιγάρ τοι, μάκαρ, ἁγνέ, πολύστονα κήδε᾽
ἐλάσσας, ὅσσα βιοφθορίην πέμπει κατὰ γαῖαν ἅπασαν,
εύδοξον βιοτῆς γλυκερὸν τέλος ἐσθλὸν ὀπάζοις.
Επικαλούμαι τον Δαίμονα τον μέγα, τον καλόν οδηγόν, που στο πέρασμά του προξενεί ρίγη,
τον γλυκύτατο Δία, τον γεννήτορα των πάντων, τον δωρητή της ζωής στους θνητούς,
τον μέγα Ζήνα, που βρίσκεται σε συνεχή κίνηση, το όργανο της Ειμαρμένης, τον βασιλέα των πάντων
τον δωρητή του πλούτου, που σ’ αλλα σπίτια μπαίνει γεμάτος δώρα
κι αλλού αφανίζει το βιος των ανθρώπων, που με πολύ μόχθο έχουν αποκτήσει.
Εσύ κατέχεις τα κλειδιά της λύπης και της χαράς.
Γι’ αυτόν τον λόγο, ευδαίμονα, αγνέ, αφού πάρεις μακριά μας τα δεινά που μας κάνουν κι υποφέρουμε
όσα προξενούν την καταστροφήν της ζωής σ’ όλη τη γη,
ΕΙΘΕ να μας προσφέρεις ένδοξο, γλυκό ευτυχισμένο τέλος στη ζώη μας.
