Ότι ο Θεός ο υπό διαφόρους ιδιότητας παρουσιασθείς προς την ανθρωπότητα υπό των ιδρυτών των Θρησκειών, ευρίσκεται απανταχού της Φύσεως δρων προς διαμόρφωση και εξέλιξη όλων των ουσιών της. Όλες οι προσωπικότητες του Σύμπαντος και όχι μόνον της Γης, είναι μια ενιαία εκδήλωση του Θεού και ότι εκάστη φέρει μεθ' εαυτής τον Θεό. Συνεπώς, προπηλακιζομένη μια οποιαδήποτε υπόσταση προπηλακίζεται ο πάντων γεννήτωρ Θεός.
Μεταξύ των ανθρώπων δεν υπάρχει κάτι, το οποίο φυσικώς να τους χωρίζει σε έθνη, φυλές, τάξεις και όσα προς ίδιον αυτών όλεθρο ο ατελής των νους παρήγαγε. Και αυτό να το πιστεύει κατόπιν επισταμένης παρατηρήσεως επί των λειτουργιών της Φύσεως ότι πάσα δράση αυτής ουδέν άλλο υπηρετεί παρά τα οργανικά όντα της και τα μη οργανικά να μεταβάλει σε οργανικά. Συνεπώς πάσα υπόσταση δικαιούται να απολαμβάνει τα ενεργετήματα της Μητρός Φύσεως και του “εν αυτή” Θεού, αφού και αυτή συντελεί στην τελεία εκδήλωση αυτών, διότι λαμβανομένη ως τελεία υπό της Φύσεως συντελεί πλείον στην εκδήλωση της Ζωής. Ο εναντίον του νόμου αυτού πορευόμενος ουδέποτε όψεται Θεόν “εν τη δράσει του”.
Ότι εφ' όσον οι οφθαλμοί των ανθρώπων δεν δύνανται να βλέπουν τις λειτουργίες της Φύσεως, θα υπόκεινται σε αποσύνθεση και σε εκ νέου σύσταση. Ότι η μεγαλυτέρα των αρετών είναι η φυσική ζωή και η στο παν τελούμενη αγάπη στην οποίαν ο Θεός εκδηλούται πλειότερον. Ότι το φως του Ηλίου και πάσα τον κόσμον φωτίζουσα χημική σύσταση, περιέχει σ' αυτήν εκείνο το οποίο ζωογονεί, συγκρατεί και συστρέφει επί των τροχιών των πάντα τα στην Φύση εκδηλούμενα αντικείμενα και υποκείμενα και ότι το Φως είναι η μείζων στο Σύμπαν έκφραση του Θεού.
Ότι η ιδία του μορφή επαναλαμβάνεται επί πασών των εκδεδηλωμένων μορφών και ότι ο Θεός δρα σε αυτή όπως στη συλλειτουργία των όλων προσωπικοτήτων παραχθεί ο τέλειος φιλόσοφος ο δικαιούμενος να κατοικεί το Σύμπαν και δια των τελείων αισθήσεών του αισθάνεται και την Αρμονία και πάσα διάταξη τελούμενη υπό των νόμων όπως μη αυτή συνταράσσεται.
Ότι ο άνθρωπος εφ' όσον δεν είναι δίκαιος ζει εκτός της Ζωής και του Φωτός και είναι τυφλός. Ότι ο μη έχων την δύναμη να αγαπά ουδέ εαυτόν δύναται να αγαπά και ότι η περιπλάνηση και η οδύνη θα είναι κλήρος του. Ότι το Φως τότε μόνον φωτίζει τις ψυχές, όταν αυτές διακαώς το επιθυμούν και εφ' όσον δύνανται να αγαπούν και είναι δίκαιες.
Είναι άλλο το να διδάσκεται ένας περί του σκοπού του και άλλο το να νοεί ο ίδιος τον σκοπό του. Ο διδασκόμενος μεταρσιούται στα ύψη των γνώσεων και συλλαμβάνει την ιδέα του μεγαλοπρεπούς και αγαθού. Ο νοών όμως αφομοιούται προς το μεγαλείο και αισθάνεται την ψυχή του να εισέρχεται στο Φως. Ο κόσμος έχει πάθη και τα πάθη έλκουν τον άνθρωπο. Τέρπεται αυτός όταν απολαμβάνει τιμών από τους ομοίους του και κολακεύεται όταν οι άλλοι κάμνουν μνείαν περί αυτών των τιμών. Όλα όμως αυτά παρέρχονται ως σκιές και όχι μόνον δεν αφήνουν ουδεμία ευτυχία στο πνεύμα του, αλλά αντίθετα αυτό εισέρχεται σε πλήρους σκότους δοκιμασία.
Ζητήσατε την πραγματική ευτυχία την οποία απολαμβάνουν οι μύσται, οι κόπους και εργασία αγόγγυστα καταβάλλοντες όπως πραγματωθεί το “καλόν και αγαθόν”. Οι ούτως εργαζόμενοι εφέλκουν την προσοχή των Θεών και αυτοί δωρούν προς αυτούς την ευτυχία. Η από τους Θεούς δωρούμενη ευτυχία προς τους μυημένους έχει πηγή τις Θείες λειτουργίες του Ηλίου.
Ορώμε του Θείου Ηλίου το Φως, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κατανοούμε και τον ενδότερό του ΛΟΓΟ, διότι δεν αντιλαμβανόμεθα την ένταση του εσωτερικού του Φωτός, αυτού που σώζει το πνεύμα και του προσδίδει την αναλλοίωτη τιμή η οποία το στέφει και του προσδίδει διάδημα. Προσέξατε, μη αφήσετε ποτέ να σας σύρει ο κόσμος σε ξένη προς την Αλήθεια λατρεία. Μη ποτέ η ψυχή σας ενδοιάσει προς τον Βασιλέα του Ηλίου, διότι θα συρθεί σε πυκνό έρεβος και θα δοκιμάσει πολλές πικρίες. Οι Θεοί δεν οδηγούν τις ψυχές στο σκότος. Αντίθετα λυπούνται όταν αυτές φέρονται προς εκεί. Εκείνο που τις οδηγεί προς το σκότος είναι η αμάθεια, η απιστία προς τις δυνάμεις της Φύσεως και η ανυπακοή προς τις επιτακτικές ενέργειες των νόμων της. Οι προς τις λειτουργίες της Φύσεως προσεγγίζουσες ψυχές έρχονται σε επαφή μετά των Θεών, οπότε αυτοί τους δωρούν την πραγματική ευτυχία.
Όταν η ανθρώπινη ψυχή προσεγγίσει τη Φύση, τότε έρχεται να κατανοεί τους Θεούς των δυνάμεών της. Προσεγγίσατε τη Φύση, συνδεθείτε με τις δυνάμεις της, λατρεύσατε τους Θεούς των δυνάμεών της, διότι αυτοί είναι οι αληθείς Θεοί. Πας μη ων Βασιλεύς φυσικής δυνάμεως είναι ψευδής Θεός, είναι Θεός του ερέβους και ενεργεί μόνον εν αυτώ.
Τιμήσατε και λατρεύσατε του Θείου Ηλίου τον άχραντο Βασιλέα.
Ένας μόνον είναι ο Θείος Ναός προς τον οποίον πρέπει να προσέρχονται και να καταθέτουν τις λατρείας τους οι άνθρωποι και αυτός είναι το θείον έργο της Φύσεως. Οι ερχόμενοι προς αυτόν τον Ναόν πληρούν τις καρδιές τους αισθημάτων και τις διάνοιές τους θαυμασμού, πάντες δε οι μη προς αυτόν τον Ναόν προσερχόμενοι απευθύνονται προς δόξας ανύπαρκτους και προς ψευδείς Θεούς.
[από το έργο του Σπ. Νάγου: Ο Κάτοικος του Σύμπαντος]
